Er werd nog nooit zo veel gerampetampt op televisie als tegenwoordig. Tv-series zijn heter, geiler, grappiger, gevarieerder en oprechter dan ooit tevoren. Een kleine halve eeuw na de seksuele revolutie neemt de entertainmentindustrie seks eindelijk serieus.
Ere wie ere toekomt: het is Sex and the City (1998-2004) dat destijds de beeldbuiskijker wakker heeft geschud – zij het met een boeket verbloemingen en een duizelingwekkend hoog verontschuldigingsgehalte. Van cumshot tot masturbatie: de serie heeft een heleboel ‘eerste keren’ op antenne gezwierd, maar kon een ambitieuzer standje dan de missionarishouding niet tonen zonder dat dat achteraf aan de brunchtafel kapotgeanalyseerd werd. Dat er iedere keer een politiek correct standpunt – laat ons toch vooral zorgen dat ieders mening vertegenwoordigd is – over iets zo persoonlijks als een dildo ingenomen moest worden, toont aan dat de serie, hoewel toen zeer radicaal, nog mijlenver stond van de seksuele bevrijding die tegenwoordig van het scherm spat.
Want in 2014 hadden de personages van uw favoriete tv-serie allicht spannendere seks dan uzelf. Van Nicky en Big Boo die in Orange Is the New Black routineus tussen diverse dijen neuzelen in een wedstrijdje ‘het meeste vrouwen scoren’ tot Bill die Lorena in True Blood midcoïtus woedend de nek omdraait en vervolgens lustig verderpompt en Hannah Horvath die haar vriend in Girls berijdt met bedroevend fletse tietjes en een meelijwekkend dankbare uitdrukking op het gezicht.
Het voorbije televisiejaar bracht blowjobs (Shameless) en triootjes (House of Cards), prostituees die zichzelf bevredigen terwijl een machine hun hersengolven registreert (Masters of Sex) en gynaecologen die zich met het nodige sérieux over anale seks buigen (The Mindy Project). Het aanbod is tegenwoordig zelfs zo divers dat we kennis mochten maken met het concept minotaur sex(American Horror Story). Dat herhalen we even: minotaur sex.
Natuurlijk is het niet allemaal fun and games. Wanneer Pete Campbell zich in Mad Men op de Duitse au pair van de buren stort – ‘want ik heb zoveel moeite gedaan je hotelkamer te vinden’ – of Adam in Girls zijn vriendin Natalia gebiedt om op handen en knieën naar de slaapkamer te kruipen, haar daar genadeloos langs achteren pakt en uiteindelijk op haar borst klaarkomt, ontstaan er discussies: was wat we daarnet op het kleine scherm zagen geen verkrachting? Dat televisiemakers zich vandaag niet meer bezig hoeven te houden met het vergoelijken van hun seksscènes en ruimte kunnen laten voor belangrijke gesprekken over zaken als grey-area rape en seksuele consensus toont welke weg we hebben afgelegd.
Het toont ook een verschuiving van macht. Waar seks vroeger in televisieprogramma’s gesmokkeld werd om de aandacht van mannen niet te doen verslappen bij een verhaallijn die emotioneel complexer is, wordt seks nu eindelijk ook aantrekkelijk gemaakt voor de vrouwelijke kijkers. Want laat ons eerlijk zijn, om als vrouw opgewonden te raken bij de seksscènes in topseries als The Sopranos of Breaking Bad kun je beter de hele aflevering op je duimen zitten.
‘Lange tijd heb ik me een seksuele sprokkelaarster gevoeld wanneer ik tv keek’, merkte de Amerikaanse schrijfster-Lili Loofbourow op. ‘Ik was het gewoon om tussen alle borsten- en billenclose-ups die gericht waren op het plezier van mijn man ook voor mezelf wat restjes opwinding bij elkaar te scharrelen.’ Vrouwelijke seksuele stimulatie bij tv-fictie werd op die manier een ervaring die vergelijkbaar is met die van Will Hunting, die wiskundige vergelijkingen tegenkomt wanneer hij de gangen van de universiteit schoonmaakt: hij mag ernaar kijken en er eender welke emotie bij voelen of oplossing uit extraheren, maar ze zijn niet voor hem bedoeld. Dankzij de – toegegeven: beperkte – opmars van vrouwelijke scenaristen en regisseurs bij grote productiemaatschappijen (denk aan het fantastische Transparent van Jill Soloway of Olive Kitteridge van Lisa Cholodenko) krijgt de vrouwelijke erotische beleving stilaan een prominentere rol toebedeeld. Zo is er de zinderende sensualiteit tussen Olivia en Fitch in Scandal of de onvergetelijke scène in Outlander waarin Claire tijdens de huwelijksnacht kringetjes draait rond haar poedelnaakte echtgenoot Jamie, die haar vol (zelf)vertrouwen in de ogen blijft staren.
Series als How to Get Away with Murder en The Good Wife tonen goed uitgewerkte vrouwelijke personages die zich niet meer hoeven te verontschuldigen voor hun seksualiteit, waardoor scenaristen de vrijheid krijgen om de verschillende facetten van het beest met twee ruggen aan bod te laten komen. Net als in het echte leven draait televisionele seks tegenwoordig om geluk en verdriet, om teleurstelling, woede, twijfel en angst, om toewijding, verveling en macht. ‘Everything in the world is about sex, except sex – sex is about power’, bijt Frank Underwood Zoe Barnes toe in House of Cards. Via seks illustreren schrijvers de banden tussen personages onderling, maar ook de band die personages met zichzelf hebben. Zo begint het vierde seizoen van Girls met een scène waarin Marnie tegen het aanrecht gedrukt staat terwijl haar vriend, met de neus tussen haar deinende bilpartij, haar anus motorboat.
‘We wilden tonen dat Marnie een nieuwe fase van haar leven en van haar relatie was ingegaan’, aldus Girls-producer Jenni Konner. ‘Anderen hadden dat misschien gedaan via een nieuw kapsel, wij kozen voor een rimjob.’ Allicht treuren enkel kappers daarom.
KATRIN SWARTENBROUX
WAAR SEKS VROEGER DIENDE OM MANNEN BIJ DE LES TE HOUDEN, WORDT DE DAAD NU EINDELIJK OOK AANTREKKELIJK GEMAAKT VOOR DE VROUWELIJKE KIJKERS.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
