DAVE PETERS – NEW YORK

‘Alles waar ik verzot op ben, of het nu om muziek, architectuur, film, mode, of beeldende kunst gaat, zit in New York als het ware op één vierkante meter samen. Het is ook een stad van tegenstellingen. Er is oorlog en vrede, je hebt er hectische drukte, maar in Central Park kun je terecht voor landelijke rust. In geen enkele andere stad heb ik dat ooit gevoeld. Ik ben een beetje schizofreen: het ene moment heel laidback, het andere een speedy konijn. Ik heb veel indrukken nodig en alles wat je je qua emoties kan bedenken, vind je in New York terug. Ik kan gerust een godganse dag in m’n bed liggen, maar als ik buiten kom, moet er iets gebeuren. In New York houdt het nooit op. In die stad heb ik genoeg aan vier uur slaap, word ik naar buiten gezogen. En als ik toch even rust wil, neem ik de lift naar het dak van de Empire State Building. Pure romantiek en nostalgie. Beter dan de top van een berg.’

‘Toen ik er een jaar of acht geleden voor het eerst kwam, logeerde ik in Spanish Harlem bij Mrs. Lamberti, een geëngageerde jazzmadam/moederkloek die kamers verhuurt. De hele wereld komt daar samen onder één dak. Er weerklinkt de hele dag bluegrass uit de boxen, haar rommelige keuken staat volgestouwd met duizend en één keukenattributen. Een zaligheid. En als je de deur opentrekt, zit je middenin een gezellige arbeiderswijk. Ik associeer die buurt, dat huis en die madam altijd met jazzlegende Charles Mingus. Mrs. Lamberti is nog zijn buurvrouw geweest, ze had zelfs nog op z’n zoon Eric gepast. En ik was daar om Eric te interviewen. Bizar toeval. Ik hoef maar naar een plaat van Charles Mingus te luisteren en ik zit weer middenin die sfeer van weleer. Muziek roept vaak herinneringen op en bij mij spelen de mooiste zich af in New York.’

‘Zo katapulteert Yes Sir I Can Boogie, in de coverversie van Goldfrapp, me telkens terug naar de buurt rond Union Square, het bruisende plein dat upper en lower Manhattan verbindt. ’s Avonds laten de breakdancers en buskers er hun kunsten zien. Het is er altijd feest. Om de hoek ligt de gereputeerde concertzaal Irving Plaza, waar ik ooit een prachtig concert van Goldfrapp zag. Terwijl honderdduizenden sneeuwvlokken naar beneden dwarrelden, zong Alison Yes sir… Onvergetelijk.’

‘Als ik luister naar Mildred Pearce van Sonic Youth, loop ik in gedachten door Canal Street. Dat hectische, noisy nummer roept voor mij het beeld op van die coole straat in een van de fijnere buurten van de metropool. De straten die Soho, Chinatown en Little Italy verbinden, zijn heel filmisch. Ken je het Italiaanse volksfeest San Gennaro? Als je op die dag in en rond Little Italy vertoeft, waan je je in een Rocky-film. Hoe de mensen er daar bijlopen: kitscherige jaren 80-toestanden, nog beter dan in de film.’

‘Nog een zaligheid aan New York is de groene six train die Manhattan verticaal in tweeën splijt. Het is trouwens de enige treinlijn waarvan ik gebruik maak. New York moet je te voet beleven. Lazy Days van singer-songwriter Leona Naess zet me ook hier in gedachten op lijn zes. Naess zingt trouwens vaak over New York. Ik heb haar bij toeval zien concerteren in de Virgin Megastore, en haar muziek greep me echt bij de ballen. Licht, maar puur en eerlijk.’

‘Ik tracht om het anderhalf jaar een poos in New York te verblijven. En iedere keer reserveer ik een bed bij mrs. Lamberti. En telkens weer kom ik met nieuwe NY-muziekjes in m’n hoofd naar België terug.’

Opgetekend door Johanna Vlaminck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content