De de meest diepmenselijke detectivestrip uit de geschiedenis tot een veelzijdig beeldverhaal over het moederschap, dit waren onze favoriete strips van het jaar.
1 Alack Sinner: Dark City Blues, José Muñoz & Carlos Sampayo
De meest diepmenselijke detectivestrip uit de geschiedenis. In een expressief zwart-wit en een fragmentaire vertelstijl toont Alack Sinner de zelfkant van het leven in de grootstad.
2 Brussels, Ever Meulen
Ever Meulen tekende in zijn stad architecturale hoogstandjes en bijzondere plekken, compleet met ludieke knipogen naar de Belgische schilderkunst en stripgeschiedenis.
3 Daedalus 2, Charles Burns
Burns verkent de sociale ongemakken van de adolescentie via een vriendengroep die een film over aliens wil maken. Vol hypnotiserende droombeelden en verwijzingen naar B-films.
4 Mowgli’s spiegel, Olivier Schrauwen
De Mowgli uit het Jungleboek is volwassen geworden en wordt verliefd op een orang-oetan, maar gaat vooral op zoek naar zichzelf in deze woordeloze, tragische slapstickstrip.
5 Bob Fish en de Jonge Albert, Yves Chaland
Doortrapte verhalen in een adembenemende klare lijn van de jonggestorven Chaland, waarin de moraal van de klassieke strip ondergraven wordt via onverantwoordelijke en wrede personages.
6 De oase, Simon Hureau
Zelfs wie niet van tuinieren houdt, wordt enthousiast van Hureaus aanstekelijke relaas over hoe hij van zijn doodse stadstuin een divers ecosysteem maakte.
7 De tamboer van Borodino, Simon Spruyt
De tamboer uit de titel is een nevenpersonage uit Lev Tolstojs Oorlog en vrede dat door Spruyts toedoen zijn eigen epische en indrukwekkend getekende levensverhaal krijgt.
8 Heaven No Hell, Michael DeForge (Engelstalig)
Bizarre korte strips over een insect als stiefvader en halfbroertjes die uit eieren kruipen, over een hemel die op de hel lijkt of over acteurs die chirurgen vervangen.
9 Monsters, Barry Windsor-Smith
Imposante ode aan de horrorstrip — compleet met nazi’s en geheime overheidsdiensten –over een menselijk proefkonijn dat het midden houdt tussen de Hulk en het monster van Frankenstein.
10 Nooit meer alleen, Ephameron
Minimalistisch en poëtisch waterverft Ephameron haar eigen ervaringen met het moederschap en die van andere jonge ouders tot een veelzijdig beeldverhaal.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier