‘DIT WAS MIJN EERSTE BEVALLING VAN EEN PAARD’

Van een vermeende pedofiel in Thomas Vinterbergs Jagten naar verbeten paardenkoopman in de uitdagende literatuurbewerking Michael Kohlhaas: Mads Mikkelsen draait er zijn hand niet voor om. De Deense steracteur over de Franse taal, veulens ter wereld brengen en draken van films. ‘Mag ik me ook een beetje amuseren, ja?’

‘Excuse-moi. Je ne parle pas de français.’ Tot daar het Frans van Mads Mikkelsen toen hij vorig jaar op het filmfestival van Cannes de prijs voor beste acteur in ontvangst mocht nemen, voor zijn meeslepende vertolking van een van pedofilie beschuldigde kleuterleider in Jagten. Een jaar later maakt de Deen indruk als het Franssprekende titelpersonage uit Michael Kohlhaas, naar de novelle van Heinrich von Kleist, die op haar beurt weer gebaseerd was op het wedervaren van ene Hans Kohlhase, die in de zestiende eeuw in Keulen leefde en een rebellenleger rond zich verzamelde nadat een plaatselijke heer hem onheus had behandeld.

Echt verbazen hoeft Mads Mikkelsens linguïstische stunt niet. Van getatoeëerde dealer in Nicolas Winding Refns Pusher-trilogie (1996-2005), de bloed huilende Bondslechterik Le Chiffre in Casino Royale (2006) tot koninklijke arts in het voor een Oscar genomineerde A Royal Affair (2012): de voorbije decennia heeft de nu 47-jarige Mikkelsen zich ontpopt tot een van de veelzijdigste acteurs van zijn generatie.

Tijdens ons gesprek enkele maanden geleden op de Croisette – ook Michael Kohlhaas ging in première in Cannes – laat Mikkelsen regelmatig vallen dat de film hem ontzettend na aan het hart ligt.

Dat verkondigen acteurs altijd.

MADS MIKKELSEN: Toen regisseur Arnaud des Pallières me benaderde, zei hij dat hij koste wat het kost met mij wilde samenwerken. Nu zijn Scandinaviërs koelbloedige wezens. We zijn misschien niet immuun voor complimentjes, maar blijven toch te allen tijde rationeel. Voor mij blijft de hamvraag dan ook altijd: ben ik écht geschikt voor de rol? Ook ditmaal worstelde ik daarmee. Waarom zou je een Deen die geen woord Frans spreekt, casten in zo’n iconische rol? Maar Arnaud had antwoorden op al mijn vragen. Bovendien straalde hij een verbetenheid uit die ik in het filmwereldje zelden ben tegengekomen. Zijn passie ging zelfs zo ver dat hij al mijn suggesties onmiddellijk van tafel veegde. ‘Een man met gigantische ballen’, dacht ik toen bij mezelf en ik hapte toe.

Het moet gezegd: voor iemand die een jaar geleden geen woord Frans sprak, lever je fantastisch werk.

MIKKELSEN: Dat doet me deugd, man. Weer naar school gaan op mijn leeftijd: het is geen makkie, dat kan ik je verzekeren. Ik studeerde tot ik erbij neerviel en zelfs dan was het nog niet goed genoeg. Gelukkig streefde Arnaud de perfectie niet na. Hij maakte van Kohlhaas een immigrant. Op die manier vormde mijn Scandinavische tongval geen probleem.

Wat me echter nog veel meer moeite kostte, was het paardrijden. Ik had dat ooit al weleens moeten leren voor een film. Maar ditmaal moest ik echt één zijn met het dier. ‘Als ik jullie samen film, wil ik geen scheidingslijn kunnen waarnemen’, zo verwoordde Arnaud het.

Op een bepaald moment trek je een veulen uit een paard. Hoe bereid je je op zoiets voor?

MIKKELSEN: Niet! (lacht) Men had me met hand en tand uitgelegd hoe dat in zijn werk gaat. Ik kende de theorie door en door. Maar de sequentie in de film is de enige keer dat ik het in de praktijk heb gebracht. Gelukkig maar, want ik vond het tegelijkertijd betoverend én weerzinwekkend.

Benader je een historische figuur wiens verhaal in menige literatuurklas verplichte kost is, op een andere manier dan – ik zeg maar iets – een Bondslechterik of een stoere krijger in Clash of the Titans (2010)?

MIKKELSEN: Het liefst zou ik nee antwoorden op die vraag, maar dan zou ik liegen. Een film als Michael Kohlhaas wordt gemaakt door mensen met een heilige roeping. Ze maken films omdat ze iets willen vertellen aan hun medemens. Dat soort bezieling werkt aanstekelijk. Het zorgt ervoor dat je jezelf meer dan honderd procent wilt geven. Bovendien gaat het vaak om intellectuelen. Ze hebben alles tot in de puntjes uitgedacht. De lui achter de Bondfranchise en het gros van het Hollywoodvolkje zijn daarentegen maar in één ding geïnteresseerd: geld. Tijdens interviews hebben ze het maar al te graag over hun passie voor cinema, maar laat je niets wijsmaken: als puntje bij paaltje komt, draait alles om money, money, money.

Waarom speel je ondanks je overduidelijke grieven toch mee in ‘ondingen’ als King Arthur (2004) en The Three Musketeers (2011)?

MIKKELSEN: Mag ik me ook nog een beetje amuseren? Geloof me: films als Jagten en Michael Kohlhaas zijn geen pretje om te draaien. Ook voor een acteur doet het soms deugd om zijn verstand op nul te zetten. Neem nu Clash of the Titans: het eindresultaat laat meer dan te wensen over, maar ik ben blij dat ik met een reuzeschorpioen heb kunnen vechten. Dat mijn kinderen dat soort films mogen en – belangrijker – willen zien, is natuurlijk ook mooi meegenomen.

Hoe ben je er eigenlijk in geslaagd om zo’n divers cv op te bouwen?

MIKKELSEN: Ik zoek geen werk, ik laat het werk mij zoeken. Een enorm bevrijdende houding – je moet het ook eens proberen. (lacht) Dat ik de laatste jaren amper in Denemarken heb gewerkt, heeft vooral te maken met het feit dat daar niemand met interessante voorstellen komt. Toon me een goed Deens scenario en ik teken onmiddellijk.

Zeg je op het moment dat de hele wereld in de ban is van Deense tv-reeksen als The Killing en Borgen.

MIKKELSEN: Een hype die ik absoluut niet begrijp. Na de Pusher-films heb ik enkele jaren meegespeeld in Unit One, een serie over het Deense equivalent van de FBI. Van Refns radicalisme naar het conservatisme van de beeldbuis: een verschrikkelijke frustrerende ervaring. De reeksen die je net vermeldde, gaan in mijn ogen gebukt onder een verstikkende vorm van politieke correctheid. Of is het toeval dat ze allebei aangevoerd worden door ongelooflijk straffe vrouwelijke personages?

MICHAEL KOHLHAAS

Vanaf 14/8 in de bioscoop.

DOOR STEVEN TUFFIN

Mads Mikkelsen ‘WAAROM IK CLASH OF THE TITANS DOE? OOK VOOR EEN ACTEUR DOET HET SOMS DEUGD OM JE VERSTAND OP NUL TE ZETTEN. GELOOF ME, ZO’N MICHAEL KOHLHAAS IS GEEN PRETJE OM TE DRAAIEN.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content