Elke maandag, 22.10 – VT4

Na één aflevering van De Smaakpolitie weten we het zeker: handzeep is de nieuwe kluis op de kamer. Net zoals Emiel Goelen indertijd in zijn consumentprogramma’s de kwaliteit van een hotel in een of ander toeristisch oord kon aflezen aan het feit of de argeloze toerist een eigen safe ter beschikking had, zo weet Benny Bax uit de aan- of afwezigheid van handzeep af te leiden of de keuken die hij moet inspecteren aan zijn vereisten voldoet. En er bleken maar heel weinig etablissementen waar het handpompje een prominente plaats tussen fornuis en koelkast heeft.

De Smaakpolitie is de Vlaamse versie van een programma dat sinds jaren potten en pannen breekt in Nederland, en waarin een voedselinspecteur de keuken van een restaurant van naderbij bekijkt en achteraf eventueel een brevet uitreikt. In tegenstelling tot wat de naam laat vermoeden – en tot wat de eerste zaakvoerder bij wie de cameraploeg binnenviel ook even leek te denken – hebben Bax en co geen politionele bevoegdheden. Restauranthouders kunnen de man dus zonder problemen de toegang tot de keuken weigeren.

Dat maar weinigen dat ook deden, getuigt vooral van een onwrikbaar zelfvertrouwen binnen de Belgische horeca. Eenmaal voorbij de klapdeur begon Bax de koks en hun bazen immers genadeloos op hun fouten te wijzen – het ontbreken van handzeep bijvoorbeeld, of het feit dat het frituurvet een gevaar inhield voor de volksgezondheid. Dat leverde in de eerste aflevering een paar grappige momenten op, zoals toen Bax tijdens een bezoekje door een argwanende restauranthouder wel heel opvallend in de gaten werd gehouden en uiteindelijk met harde hand weer uit de keuken werd verwijderd. Of toen de inspecteur de zaakvoerder van een Italiaans eethuis wat raad probeerde mee te geven en de man in kwestie die met een hemelsbrede glimlach naast zich neerlegde.

Het meest memorabele bezoekje bracht Bax aan een taveerne van Vlaams-nationalistische strekking – dat menen we toch te kunnen afleiden uit de fier wapperende Vlaamse leeuw boven de deur – waar de kok op enkele vierkante meter zijn gerechten moest klaarmaken. Toen Bax de man voorzichtig diets probeerde te maken dat het vanuit hygiënisch oogpunt misschien toch niet zo’n goed idee is om je pannen ook te gebruiken om vocht uit de lekkende koelkast op te vangen, begon hij aan een tirade over hoe je in Vlaanderen ongestraft kunt moorden en stelen, terwijl een onschuldig foutje in de keuken meteen hard wordt bestraft. Een fles ketchup die al een paar jaar over datum was, schroefde de kok dan weer doodleuk open om ervan te proeven, waarna hij de inspecteur cynisch liet weten dat hij ‘nu ongetwijfeld wel heel erg ziek zou worden’. ‘Met zo iemand valt niet te discussiëren’, aldus Bax. ‘Hij is veel te overtuigd van zijn gelijk.’

Geruststellende televisie kon je deze eerste aflevering dus niet noemen – Bax heeft zijn brevetten ook overal op zak kunnen houden. We hebben anders wel een paar keer smakelijk moeten lachen.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de nieuwe blog Testbeeld op KNACKFOCUS .BE

Stefaan Werbrouck

Dat zoveel restauranthouders Benny Bax in hun keuken binnenlieten, getuigt van een onwrikbaar zelfvertrouwen binnen de Belgische horeca.