Op 12 januari 2012 storten kort na elkaar vier vliegtuigen neer. Drie kinderen en één volwassen vrouw overleven de crashes. Voor de vrouw alsnog sterft, spreekt ze een voicemail in. ‘Kijk naar de dode mensen.’ Vanaf dan is de wereld in de ban van de drie overlevende kinderen.

Pamela zit op een vliegtuig richting Japan. Haar man vindt het maar niks dat hun dochter Aziaten les geeft – zijn Amerikaanse kinderen niet goed genoeg misschien? – maar Pamela houdt voet bij stuk en gaat haar dochter opzoeken. Terwijl ze krampachtig haar plas probeert op te houden, gebeurt het onvoorstelbare. Het vliegtuig crasht in een bos waar elk jaar tientallen Japanners zelfmoord komen plegen. Terwijl Pamela haar laatste minuten aanbreken, ziet ze, als enige andere overlevende, een jongen lopen. In plaats van haar te helpen, wijst hij op de honderden mensen zonder voeten die op haar afkomen.

Op die ‘Zwarte Donderdag’ crashen in totaal vier vliegtuigen – in Japan, Zuid-Afrika, Florida en in zee. Er komen meer dan duizend mensen om. Drie kinderen (of zijn het er toch vier?) overleven het, maar ze gedragen zich na het ongeluk zo vreemd dat de wereld al snel in religieuze hysterie ontvlamt en buitenmenselijke complotten ziet. ‘Soms gaat het mis’, zegt een van de kinderen. ‘Soms doen we het verkeerd.’ De kinderen zijn in de ogen van velen de langverwachte ruiters van de Apocalyps – maar opvallend: ook niet-gelovigen worden aangestoken door die fascinatie voor de geheimzinnige overlevers. Het is nu wachten op het einde der tijden.

Schrijfster Sarah Lotz kiest een slimme vorm voor haar apocalyptische post-9/11-horrorverhaal. Ze voert een journaliste op die over ‘de drie’ een non-fictieboek schrijft, op basis van ooggetuigenverslagen, memoires, internetcomplottheorieën en wetenschappelijke onderzoeken. Door die mix van meningen, feiten, vermoedens en emoties wordt het bijna onmogelijk de waarheid te leren kennen. Het tempo is langzaam, soms te. Maar die caleidoscopische, trage opbouw biedt Lotz ook de ruimte om een verrassende stoet van personages op te voeren: van een Zuid-Afrikaanse huishoudster en een Amerikaanse marinier tot een Engelse acteur die steevast als homo wordt getypecast. Het knapste aan De drie is waarschijnlijk dat elke lezer tot een andere verklaring komt voor het gedrag van de kinderen. Voer voor discussie dus. In die zin is Lotz een goede leerlinge van Stephen King, bij wie de waarheid altijd een verzinsel blijkt te zijn.

DE DRIE ***

Sarah Lotz, Cargo (oorspronkelijke titel: The Three), 448 blz., ? 19,90.

JOHANNA SPAEY

CENTRALE ZINNEN De jongen kijk naar de jongen kijk naar de dode mensen o hemeltje er zijn er zoveel… Ze komen nu op me af. We gaan straks allemaal. Wij allemaal.