Muzikale duizendpoot Jerboa siert onder meer de affiche van het Blue Note Records Festival (Gent, van 6 tot 17 juli). Zijn nieuwste plaat ‘Rockit Fuel’ laat de meest uiteenlopende invloeden horen. In hoeverre is dit Vlaamse multitalent beïnvloed door de Amerikaanse cultuur?

Pik je veel nieuwe muziek op via de radio?

Alvast niet als ik aan een plaat aan het werken ben. Dan laat ik mij veel liever inspireren door oudere muziek dan de huidige nummer 1-hits. De laatste drie, vier maanden heb ik vooral naar vocale stuff geluisterd. Dat is duidelijk te merken aan Rockit Fuel, waar heel wat stemmen op te horen zijn. Maar als een plaat af is, dan luister ik net wél naar de radio om mijn hoofd leeg te maken. Zo ben ik dankzij de radio The Mix Up, de nieuwste van de Beastie Boys, al gaan halen.

Riskeer je, zoals de gemiddelde Amerikaan, een frisdrankverslaving?

Dat drink ik compleet niet, uiteindelijk is dat gewoon één pak suiker. Ik drink dagelijks behoorlijk wat water, én koffie. Ook niet gezond, maar ik vind koffie zetten een fijne gewoonte om even vijf minuten met iets anders bezig te zijn: heel ambachtelijk water koken en dan de koffie opgieten. Om het helemaal goed te doen, zou ik eigenlijk ook nog mijn bonen zelf moeten malen.

Als je te weinig geld hebt om iets aan te schaffen dat je absoluut moét hebben, laat je je dan verleiden tot kopen op krediet?

Nee, geld dat je niet hebt, moet je niet uitgeven. Ik ben er wel heel bedreven in geworden om iets wat ik wil tweedehands veel goedkoper te vinden. Met scha en schande heb ik wel geleerd dat je dat beter niet doet met dingen als versterkers. Maar onlangs heb ik voor 100 euro een Soundcraft 400 gekocht, een mengpaneel dat normaal honderd keer zoveel kost. Het stond bij een boer in de schuur.

Om een plaat te financieren, doe ik wel een beroep op een soort obligatiesysteem. Ik vraag een dertigtal mensen, vooral vrienden en familie, om me elk 250 euro te lenen. Dat heeft zich altijd al vlug terugbetaald met de verkoop van de cd’s en die mensen krijgen bij wijze van intrest mijn plaat. Procentueel is dat een beter rendement dan bij het gemiddelde spaarboekje (lacht).

Neem je voldoende lichaamsbeweging?

Ieder zijn ding, maar topsport vind ik ongezond. Ik hoef ook geen ‘kottekes’ op mijn buik. En ik probeer gezond te blijven door goed te eten en veel dingen te voet of met de fiets te doen. Binnenkort verhuis ik definitief van Sint-Gillis-Waas naar Gent en daar heb je eigenlijk geen wagen nodig. Een wandeling tussen twee opnames door kan overigens inspirerend werken. Je loopt over straat en plots hoor je bijvoorbeeld een claxon, of het tsjirpen van een rem dat op een of andere manier ritmisch klinkt. Of iemand die aan het praten is. Doorgaans zitten mijn nummers te malen in mijn hoofd en zo’n toevallige klank kan me dan net het idee aanreiken waar ik naar op zoek ben.

Volgens de computer schuilt er diep in jou ‘a little American’. Al zou de consumptiementaliteit je minder liggen.

Ça va. Eigenlijk ben ik niet zo bezig met dergelijk onderscheid. Als ik voor mijn platenkast sta, zie ik onder andere een brede collectie Amerikaanse muziek: van Johnny Cash tot Black Keys. En consumeren… de tijd dat je als artiest rijkelijk van je job kon leven heb ik net gemist. Ik moet dus wel op mijn geld letten, al zeggen die gigantische shopping malls in Amerika mij sowieso niet veel. Naar de beenhouwer of het supermarktje om de hoek gaan en door een praatje een uur weg zijn, dat zorgt net voor een nodig rustpunt in de dag, vind ik.

Hoe veramerikaniseerd bent u? Ga het na op www.blogthings.com/hasamericancultureruinedyouquiz

Door Hans Van Goethem