Samen met Bart Peeters gaat Sofie Van Moll in ‘De Bedenkers’ (zo 20.20 – één) op zoek naar een Vlaamse uitvinding die de wereld kan veroveren. Zou de heerschappij over onze aardbol iets voor Van Moll zijn? Door Hans Van Goethem

Door Hans Van Goethem

Zijn mensen gelukkiger als alles voor hen geregeld wordt, of als ze hun eigen weg moeten zoeken in het leven?

Je zoekt natuurlijk liefst je eigen weg, want dan is wat je doet echt van jou. Maar ik ben toch wel blij dat ik af en toe kan rekenen op fijne mensen die mij een beetje wegwijs maken in het leven. Dat kan gaan van iemand bij de bank die belt met de vraag of ik mijn geld niet beter zou beleggen tot mijn lief (acteur Jenne Decleir; nvdr.) die me raad geeft bij mijn jobkeuze. En mijn mama natuurlijk: zelfs al wil ik het niet vertellen, toch ziet ze meteen wat er scheelt. Vooral op relationeel vlak is zij wel eens een hulp.

Durf je over lijken gaan?

Goh, daar heb je natuurlijk veel gradaties in. Iemand anders persoonlijk schade berokkenen zou ik niet kunnen. Toen ze mij destijds bij Ketnet polsten om GO4 te presteren, stelde ik eerst een van mijn collega’s voor om dat te doen. Da’s niet echt over lijken gaan, hé. Maar onlangs heb ik mijn droomappartement gevonden en toen heb ik toch mijn ellebogen gebruikt om te zorgen dat ik erin mocht. Met succes.

Zie je een legertje robots in jouw dienst wel zitten?

Voor de was en de strijk: graag! Maar andere dingen wil ik toch liever zelf blijven doen. Eten klaarmaken, of gaan winkelen. Ik kan er net van genieten om in het grootwarenhuis door al die gangen te lopen en van alles uit te kiezen. We moeten erop letten dat we creatief blijven en niet alles overlaten aan apparaten. Ik ben er ook niet goed mee. Mijn mail checken op de computer en een beetje surfen op het net gaat nog net. Maar nog meer en nog sneller, da’s toch niet per se nodig?

Zijn we allemaal verschillende individuen of één grote kudde die gemakkelijk te manipuleren is?

We denken en doen toch wel allemaal anders. Hoewel, ik sta nu in de file en als ik rondkijk, zie ik dat we allemaal alleen in de auto zitten en een beetje zuur kijken. Er passeert net een brandweerwagen en een ambulance en ik denk dat we nu allemaal wel nieuwsgierig zijn naar wat er gebeurd is. Maar zijn we allemaal makkelijk te manipuleren? Men zegt wel eens dat de bezorgdheid over de opwarming van de aarde overdreven wordt. Maar het kan me niet schelen of het nu erg of heel erg is, we moeten er gewoon allemaal samen iets aan doen.

Wat moet er wijken als je moet kiezen: je carrière of je vrienden?

Zonder vrienden zou ik echt niet kunnen. Dagen of zelfs weken lang alleen zijn zonder vrienden te zien: ik zou wegkwijnen. Als je pas een nieuw lief hebt, kan je wel eens zo strontverliefd zijn dat je alleen nog jullie tweetjes ziet. Maar ik begin mij dan toch al vlug af te vragen of ik mijn vrienden niet verwaarloos.

Werelddominantie is volgens onze computer toch niks voor jou: je mist de brutaliteit van een dictator.

Die macht zou ik niet willen hebben. Ik zou zelfs geen dictator kunnen zijn die het goed meent. Ik beslis liefst enkel voor mezelf, en voor mijn lief en mij niet meer dan wat we gaan eten. Stel dat ik toch de macht over de wereld zou krijgen, dan zou ik eerst lang nadenken over hoe ik het zou aanpakken. Ik vrees ook dat ik niet veel zou kunnen veranderen. Maar ik zou toch zorgen dat mensen zich bewust blijven van ellende. Al die doden op het journaal, het lijkt wel of we er immuun voor worden.