20.000 lijken onder zee – Een citytrip naar een onderzees Utopia ontaardt in een koortsdroom van Jules Verne als er burgeroorlog uitbreekt tussen de sufgedopeerde bewoners.

Xbox 360, PC 2K Games Gameplay: 9 l Grafisch: 10 l Audio: 9

In de jaren ’30 begint industrieel Andrew Ryan met de bouw van Rapture, een stad op de bodem van de oceaan. Vlak na WOII vlucht hij ernaartoe, vergezeld van topsporters, professoren, toppolitici en andere uitverkorenen. Wat aanvankelijk een artdecovariant is van Atlantis, verandert al snel in een claustrofobische onderwaterhel. Oorzaak van de ellende is het geklooi met plasmids – verslavende doping die bovennatuurlijke krachten geeft, maar de Rapturezen heeft gemuteerd tot Splicers, rondzwervende maniakken die elkaar verscheuren om een dosis van hun favoriete vergif.

Dolen ook rond in Rapture: snoezige meisjes met bolle ogen en forse injectienaalden ofte Little Sisters. Ze onttrekken energie aan lijken om zichzelf bij te tanken en krijgen rugdekking van Big Daddies, kolossen met een ouderwetse duikhelm en genoeg vuurkracht om Geert Lambert om te leggen. Aan jou de eer om je tussen dit fijne gezelschap te wagen en, met behulp van ambachtelijk schiettuig en het niet te nauw nemend met de wetten van de fysica, op zoek te gaan naar wat er precies is misgelopen in de onderwaterstad. Daarbij kom je voor ethische dilemma’s te staan: maak je korte metten met de kleine zusjes en steel je hun energie, of red je ze in de hoop dat ze later nog van pas zullen komen? Welke keuze je ook maakt, weet dat ze bepalend is voor de afloop van de game.

De sfeer in BioShock is uniek. Alle details zitten juist – wie de tijd neemt om af en toe uit het raam te turen, ziet een school snappers of een heuse walvis voorbijzwemmen – en voor het eerst in een game ziet het water er écht nat uit. En dreigend, want de oceaan is volop bezig Rapture te verzwelgen.

Naarmate het spel vordert, worden meer verschillende plasmids beschikbaar. Ze stellen je onder meer in staat om een aanstormende vijand ter plekke te bevriezen en hem vervolgens in ijsblokjes te hakken, of een granaat via telekinese uit de lucht te plukken en terug richting vijand te mikken. De artificiële intelligentie in BioShock is van het straffere soort. Zet een tegenstander in lichterlaaie en hij gaat krijsend op zoek naar bluswater – waarna je hem, terwijl hij nog ligt na te smeulen in een plas, doodleuk kan elektrocuteren. Láchen! Hoe zieker je fantasie, hoe extremer de manier waarop de Splicers aan hun eind komen. Waarmee BioShock niet alleen de beste en grafisch knapste shooter van het ogenblik is, maar ook een behoorlijk schokkende ervaring die je niet snel vergeet. Speeltip: verduister de kamer en zorg voor een druppende kraan op de achtergrond.

Roel Damiaans