22.10 – CANVAS

Toen Eddy Merckx in de Tour van 1975 een klap tegen de lever kreeg, betekende dat voor de Kannibaal het begin van het einde. Een zesde Touroverwinning zou hij niet meer op zijn naam schrijven, en daarna ging het stilaan bergaf. Toch was het pas twee dagen na die klap dat de Kannibaal een eerste teken van zwakte vertoonde. Een legendarische inzinking tijdens de koninginnenrit loodste de wielergod terug het rijk der stervelingen binnen. Guillaume Graux en Joost Vandensande doen in hun documentaire het verhaal van die ‘menswording’.

Joost Vandensande: Merckx was al jaren ongenaakbaar. Hij domineerde zijn tegenstanders permanent, zonder dat er barsten kwamen in zijn pantser. En dat het hele jaar door. Hij won zowel klassiekers als grote rondes, en mocht hij niet zoveel pech gehad hebben, dan had hij waarschijnlijk zijn zesde Tour op zak. Bij het Franse publiek was er in die periode ook een aversie tegen Merckx gegroeid. Ze waren hem beu, temeer omdat ze de opkomende Bernard Thevenet wilden zien winnen.

In de documentaire komen oude tegenstanders aan het woord. Hoe blikken zij terug?

Vandensande: Ze waanden zich andermaal geklopt door een superieure Merckx. Zij hadden al eens een inzinking, hij niet. In de documentaire vertellen onder anderen Thevenet en Felice Gimondi over hun verbazing toen ze Merckx plots voor zich uit zagen rijden op de slotklim naar Pra Loup. Dat was ongezien en ze putten er mentale kracht uit. Vandaag zijn ze nog altijd vol ontzag voor Merckx’ prestaties. Ze voelen zich bevoorrechte getuigen.

Hoe kijkt Merckx zelf terug op die bewuste Tour?

Vandensande: Achteraf bekeken vindt hij het een grote stommiteit dat hij is blijven doorrijden. Want twee dagen na zijn inzinking kwam hij ook nog eens ten val aan de start, waarbij hij zijn kaakbeen brak. Hij weigerde antibiotica en kon enkel wat vloeibare voeding tot zich nemen. Het moet Merckx bloed, zweet en tranen gekost hebben om de wedstrijd uit te rijden. Maar hij wist van geen opgeven en is nog tot in Parijs de gele trui van Bernard Thevenet blijven aanvallen.

Betekende de Tour van ’75 ook de neergang van Eddy Merckx?

Vandensande: Dat is moeilijk te zeggen, maar het is wel waarschijnlijk dat hij er een mentale weerslag aan heeft overgehouden. Hij was het niet gewend te verliezen, had tien jaar alles gedomineerd, en na die Tour ging het wat moeizamer en was hij vaker ziek. De strijdlust was er nog wel: de jaren nadien wilde hij opnieuw een gooi naar de Tour doen. Maar met Milaan-San Remo won Merckx in ’76 zijn laatste grote koers.

Alexander Cornet

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content