DICHT OP DE HUID. DE VIERDE BIËNNALE VAN LUIK IS EEN STUK AMBITIEUZER DAN HAAR VOORGANGERS, EN HEEFT MET ‘CHANGER DE PEAU’ EEN PUBLIEKSTREKKER IN HUIS.

BAINS DE LA SAUVENIère

Boulevard de la Sauvenière 35 in Luik, tot 31 maart. tel. 04 220 88 81 en www.chiroux.be

Chassez le naturel – vierde Biënnale van Luik voor fotografie en beeldende kunst – Changer de peau

Tot voor kort zat er niet echt veel schot in de Luikse Biënnale, maar de vierde en huidige editie is ambitieuzer. Voor het eerst zijn de tentoonstellingen – een twintigtal in totaal – georganiseerd door één enkel team, zodat het hele project redelijk beginselvast voor de dag komt. Chassez le naturel heeft bekende en minder bekende namen in huis, kunstenaars op leeftijd en piepjong talent; een uitgebreid aanbod kortom dat over het algemeen zorgvuldig werd uitgekozen. De hoofdmoot bestaat uit fotografie waaraan een lading beeldende kunst is toegevoegd. De titel Chassez le naturel, il revient au galop geldt als bindthema voor alle mogelijke beelden tussen het onge-repte en – vooral – het artificiële.

De ploeg van cultureel centrum Les Chiroux hield het fris met een stevige scheut humor en af en toe een ontdekking. Zo is de Biënnale op haar charmantst in het zwembad la Sauvenière waar de op huid gepinde tentoonstelling Changer de peau loopt. Het zwembad lijkt sprekend op de nachtmerrie van het schoolkind met koudwatervrees (het scheelt niet veel of er passeert een joelende klas met een turnjuffrouw op kop), maar ondanks de nog dampende chloorgeur is het oord tegenwoordig gesloten. De rozige factor waait je tegemoet met behangpapier waarop een mozaïek van huid (Alonso Yanez) gedrukt is. Daarna houden de make-upvideo’s van Nicole Tran Ba Vang je even aan de praat, maar het zwaardere werk volgt wat later. Het Israëlische duo Aziz en Cucher is present met een steriele versie van de mens waaraan schaamhaar, tepels en andere pikante details zijn weggeretoucheerd. Laetitia Bica toont een foto van een huisvrouw die dildo’s door de mixer klutst, van Wim Delvoye is een röntgenopname te zien van twee kussende schedels, Erwin Wurm is op post met zijn sullige word-zelf-een-kunstwerk-fotoreeks (het resultaat wordt bereikt door truien ondersteboven aan te trekken, iets creatiefs te doen met stoelen of een emmer op je hoofd te zetten) en Robert Gligorov toont een foto van zijn zesjarige dochtertje die op haar mama wilde lijken. Om aan haar wensen te voldoen, kleurde Gligorov er computergewijs borstjes bij zodat hij zijn dochter het uiterlijk meegaf van een wel erg vroegrijpe tiener.

Boven het zwembad worden de video’s Biotope en Hygiène Corporelle van Laetitia Bourget geprojecteerd, wat zorgt voor een beweeglijke en hedendaagse afronding. Geslaagd aan Changer de peau zijn het steekhoudende thema en de sympathieke keuze. En niet te vergeten: de tentoonstelling trapt nergens in de val van smakeloosheid of grauwe treurnis, een risico dat bij een thema als dit nochtans altijd op de loer ligt.

Els Fiers