15.50 – Arte

Als één man de American Dream verpersoonlijkt, dan wel Arnold ‘Hasta la vista, baby’ Schwarzenegger. Met zijn acteertalent – lees: zijn indrukwekkende spiermassa – wist de Oostenrijkse inwijkeling zijn accent en achternaam te compenseren en ontpopte hij zich tot Hollywoods favoriete krachtpatser. Sinds zijn lichaamscontouren hun gebeeldhouwde kwaliteiten verliezen, kiest Arnie voor een politieke carrière. De Governator haalt het op karakter en kracht.

Zijn kindertijd staat niet meteen te boek als de gelukkigste periode uit zijn leven: zijn dronkenlap van een vader verkoos zijn andere zoon en hun huis beschikte niet over een eigen telefoon, koelkast of toilet.

Volgens zijn jeugdvrienden had Arnie drie dromen: naar de VS verhuizen – check – acteur worden – check – én trouwen met een Kennedy – check!

Om zichzelf als jonge snaak te motiveren om niet enkel zijn arm- maar ook zijn beenspieren stevig te ontwikkelen, knipte hij al zijn broeken af aan de knie ‘zodat de mensen zouden lachen om die spierbundel met kippenpoten’. De steroïden zullen ook wel hun deel gedaan hebben.

Op zijn hoogtepunt als bodybuilder beschikte hij over een borstkas van 145 cm, biceps van 56 cm, dijen van 72 cm en kuiten van 51 cm. Daarmee won hij zeven keer Mr Olympia, vijf keer Mr Universe en werd hij door het Guiness Book ‘de meest perfect ontwikkelde man in de wereldgeschiedenis’ genoemd.

In 1970 rijfde hij met Hercules in New York zijn eerste filmrol binnen, weliswaar werd hij gedubd vanwege zijn accent.

Hij zag zich vaak genoodzaakt zijn eigen stunts uit te voeren omdat er niemand gevonden werd die ook maar lichtjes zijn kathedraal van een lichaam benaderde.

Schwarzenegger is de enige acteur die in één jaar de Razzie-award voor slechtste acteur, slechtste bijrol én slechtste filmkoppel in de wacht sleepte. Die laatste dan nog voor de scènes in The 6th Day waarin hij als kloon met zichzelf stond te vechten.

Zelfs als politicus laat hij zich graag van zijn stoerste kant zien, zeker als het zijn democratische tegenstanders betreft. Volgens hem zien die er immers uit als ‘a bunch of girlie men’.

Relativeren op z’n Arnolds: ‘Geld maakt niet gelukkig. Ik heb nu vijftig miljoen dollar, maar ik was even gelukkig met mijn achtenveertig miljoen dollar.’

Barbara De Coninck