Dimitri Dewever medewerker Trends

Wat als de Russische ruimtehond Laika nu eens heelhuids teruggekeerd was van zijn baan om de aarde? The Sun at Night levert het antwoord.

ACHTERGROND

Twee jaar geleden werd deze eigenzinnige indiegame nog aangekondigd onder de titel Laika Believes. Op vraag van Laika, de animatiestudio achter Coraline (2009) en ParaNorman (2012), besliste spelontwikkelaar Minicore om de game te herdopen tot The Sun at Night, om naamsverwarring – en allicht juridisch getouwtrek – te voorkomen. Opzet en insteek zijn wel trouw gebleven aan de oorspronkelijke visie van de developers. Je kunt het spel omschrijven als een actierijke platformer met retrofuturistische personages, een interactief omkaderend verhaal en een aaibaar hoofdpersonage.

GHOST DOG Het verhaal ontvouwt zich in een alternatieve realiteit, waarin de Sovjets nieuwe energiebronnen op het spoor zijn gekomen, de wereld domineren en dood en vernieling hebben gezaaid in de VS en het Verenigd Koninkrijk. Een verzetsleider adopteert een hond die hij uit de ruimte heeft zien vallen. Hij doopt het dier Laika, dat allesbehalve een doordeweekse viervoeter blijkt te zijn: het kan spreken en is uitgerust met een glimmend robotpak én een uitgebreid arsenaal aanvals- en verdedigingswapens. Enter: de protagonist van het spel. Het scenario is flinterdun en de meerkeuzedialogen zijn vooral een gimmick.

HONDENLEVEN

Het cybernetische huisdier rent als bezeten door straten, kampen en laboratoria terwijl het vanuit alle richtingen slechteriken onder vuur neemt. Het 2D-aanzicht en de manier waarop de hond op en over objecten springt en slag levert, doen denken aan de klassieke look en speelstijl van Metroid (1986) en de eerste Metal Gear (1987). Wapengewijs beschikt de ruimtekeffer onder meer over een machinegeweer, een laserkanon en een raketwerper. Er zijn ook rollenspelinvloeden: je kunt met je vergaarde punten de blaffende vachtbal, zijn wapens en schild opwaarderen of flexibeler maken.

VERDICT

Alhoewel er een aantal spitsvondige omgevingselementen in The Sun at Night verwerkt werden en actie en platformbehendigheid vaak in evenwicht zitten, blijft de eindervaring behoorlijk conventioneel. Zoals zoveel andere onafhankelijk geproduceerde gametitels grijpt ook dit spel terug naar de oervorm van het genre waarin het opereert. Met het actieplatformconcept van The Sun at Night is er op zich niets mis, maar het gaat in deze look en stijl al meer dan vijfentwintig jaar mee. Op het flexibele wapensysteem na is er zo goed als geen enkele reden waarom je deze game boven een genreklassieker uit de eighties zou verkiezen.

THE SUN AT NIGHT

PC, MAC

MINICORE

GAMEPLAY ***

GRAFIEK **

GELUID ***

DIMITRI DEWEVER

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content