100 Movies of the 2010s****

Tijdens het vorige decennium was corona ook in Cannes en Hollywood nog gewoon de naam van een Mexicaans biertje, maar dat betekent geenszins dat het geen turbulent decennium voor de filmindustrie was. Integendeel. Streamingdiensten zetten de aanval in op het klassieke distributiesysteem, superhelden domineerden de box office meer dan ooit, en MeToo en Black Lives Matter schopten de cinema een hernieuwd geweten, maar ondanks – of is het dankzij? – alle capriolen van de tijdgeest bleef de zevende kunst schitteren op alle echelons en in al zijn diversiteit.

Het bewijs vind je in de nieuwste editie van Taschens voortreffelijke 100 Movies-reeks, die dit keer de blik richt op de honderd films die het afgelopen decennium tekenden. Of toch volgens samensteller Jürgen Müller en zijn redactieteam. Het resultaat is een 880 pagina’s tellend, chronologisch geordend en vlot geschreven anthologieboek dat zowel aandacht besteedt aan invloedrijke blockbusters en bejubelde auteursfilms waarvan je nu al weet dat ze binnen een paar decennia nog altijd tot de canon zullen behoren, als aan kleinere, strikt cinefiele producties of titels die hun fifteen minutes of fame allicht al hebben gehad. Of kent u veel andere naslagwerken waarin Le Havre van Aki Kaurismäki, The Assassin van Hou Hsiao-hsien en Norte van Lav Diaz zij aan zij worden gezet met The Avengers, Black Panther en Joker?

Aangezien de tijd, in tegenstelling tot de eerdere edities – over de fifties tot de nillies -, zijn filterfunctie nog niet heeft kunnen uitoefenen, biedt de selectie stof tot discussie. Maar wat buiten kijf staat, is dat elk essay opnieuw onderhoudend gepend is, en rijkelijk geïllustreerd, met goed gekozen foto’s, quotes, bio’s van acteurs en regisseurs, achtergrondinformatie, plus: een heldere introductie van Jürgen Müller waarin hij Quentin Tarantino’s postmoderne nostalgietrip Once Upon a Time in Hollywood neerzet als de perfecte metafoor voor het jongste filmdecennium.

Om kort te gaan: een must voor elke liefhebber, of die nu de adem benomen wordt door Michael Hanekes euthanasiedrama Amour, aan het zingen en dansen slaat bij Damien Chazelles musicalromance La la Land of melancholisch mijmert bij Chloé Zhao’s roadmovie Nomadland.