Vintage Wes Anderson: ‘Asteroid City’ is meer van hetzelfde (en dat vinden wij helemaal niet erg)

In Asteroid City flirt Wes Anderson met flamboyante zelfpersiflage. Et alors?

Steeds luider weerklinkt de – overigens zelf in herhaling vallende – kritiek dat Wes Anderson altijd hetzelfde doet. Ja, de regisseur van Moonrise Kingdom en The Grand Budapest Hotel doet min of meer elke keer hetzelfde. Maar moet je hem dat aanwrijven? Niemand doet het de naar Parijs verhuisde Texaan na.

Je kan uitgekeken zijn op zijn nostalgie naar werelden die nooit hebben bestaan of op zijn manie met symmetrieën, poppenkast en prachtig ingekleurde postkaartenesthetiek en te hooghartig zijn om dat voor jou te houden. Maar je kan niet ontkennen dat Anderson een heel eigen, uiterst verzorgde, instant herkenbare en oogstrelende stijl heeft. En humor.

Vergeleken met The French Dispatch is Asteroid City bovendien een stuk overzichtelijker, al is er opnieuw een raamvertelling. In de jaren vijftig kondigt een Amerikaanse tv-presentator (Bryan Cranston) de uitzending aan van het nooit vertoonde toneelstuk Asteroid City en introduceert via een blik achter de schermen de schrijver, regisseur en spelers. De honneurs zijn onder meer voor Adrien Brody, Edward Norton en Willem Dafoe.

Ja, Wes Anderson doet min of meer elke keer hetzelfde. Maar moet je hem dat aanwrijven?

Die raamvertelling ziet eruit als zwart-wittelevisie uit de jaren vijftig. Het zogezegde toneelstuk krijgen we in volle piekfijn ingelijste en ingekleurde Wes Anderson-glorie te zien. Een woestijnstadje met niet veel meer dan een diner, een tankstation, een winkelautomaat en wat huurcabines is omwille van een meteorietkrater het decor van een conferentie en prijsuitreiking voor jonge genieën. Na de doortocht van een vliegende schotel moet Asteroid City in quarantaine. Plots hebben de alleen gevallen ouders van twee op elkaar vallende jonge genieën tijd voor romantische toenadering. Scarlett Johansson speelt met sprekend gemak een filmdiva, Jason Schwartzman een oorlogsfotograaf en kersverse weduwnaar met vier kinderen die de hulp inriep van zijn schoonvader (Tom Hanks).

Tilda Swinton, Margot Robbie, Matt Dillon, Jeffrey Wright, Steve Carell, Maya Hawke, Jeff Goldblum en Jarvis Cocker zijn ook van de partij. Al mag je niet te lang met de ogen knipperen of je mist ze. De grootste namen zijn met de kleinste rollen tevreden als ze even in Andersons hypergestileerde fantasiewereld mogen rondlopen.

De tweede meest gehoorde kritiek op Asteroid City is dat het ‘l’art Anderson pour l’art Anderson’ is, een opeenvolging van stilistische triomferende vignettes vol visuele grapjes en excentriciteiten die moeten maskeren dat hij niets te zeggen heeft. Et alors? Moet je iets te zeggen hebben als je het zo goed kan vertellen als hij? Ten tweede heeft hij wél zijn thema’s en visie. Ook in Asteroid City wordt er melancholisch geworsteld met tegenslag, liefde, leegte, rouw, familiebanden en andere existentiële vragen. Maar altijd stijlvol en met humor en waardigheid.

Vintage Wes Anderson, het is te nemen of te laten.