Recensie ‘Pieta’

Na zijn depressie is Kim Ki-Duk weer helemaal terug de oude: een rasverteller met een fixatie voor katholieke schuldcomplexen en grotesk geweld.

Tien jaar geleden leek de Koreaanse snelfilmer Kim Ki-Duk goed op weg om zich met parels als The Isle, Samaritan Girl en Bin-Jip tot Azië’s arthousepaus te kronen, tot hij in een depressie sukkelde en voor enkele jaren van het toneel verdween.

Na het therapeutische egodocument Arirang van vorig jaar is Kim eindelijk terug in fictiemodus, met deze zelf geschreven, gefilmde en gemonteerde geweldparabel die zich afspeelt in de marge van de Koreaanse maatschappij. Antiheld met dienst is een sardonische loner die wanbetalers kreupel maakt in opdracht van een kredietverlener, maar op zekere dag een bizar mens over de vloer krijgt dat beweert zijn moeder te zijn en hem smeekt om vergiffenis.

Is de ijskoude wreker werkelijk aan haar schoot ontsproten of heeft de oudere vrouw die meteen bij hem intrekt en de was en de plas voor hem doet ze simpelweg niet allemaal op een rij? Dat blijft de hamvraag in deze wat onaffe, maar intrigerende en koortsig (digitaal) gefilmde moderne parabel waarin Kim terug al zijn stokpaardjes opvoert, zoals katholieke schuldcomplexen, verwrongen familie- en liefdesrelaties, excentrieke outcasts én allerlei sadistische manieren om botten te breken. Welcome back, Kim!

Dave Mestdach

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content