Out Of Sight: Bedrieglijk simpel

De boeken van Elmore Leonard mogen dan nog schreeuwen om verfilmd te worden, doorgaans levert zijn superieure pulp armzalige films op. Out of Sight blijft een van de zeldzame uitzonderingen.

Film. Met Jackie Brown (1997), gebaseerd op Rum Punch, zat Quentin Tarantino als eerste regisseur op dezelfde golflengte als Elmore Leonard. Een jaartje later was het weer prijs met Steven Soderberghs Out of Sight, een caper waarin op een discrete manier ook een liefdesverhaal verweven zit. Protagonisten zijn de sympathieke bankrover Jack Foley die het stelen niet kan laten (George Clooney, zo ontwapenend grijnzend dat zijn misdrijven amper kattenkwaad lijken) en U.S. Marshall Karen Sisco (Jennifer Lopez). De wijze waarop die twee elkaar ontmoeten is puur Leonard: absurd, maar toch volstrekt geloofwaardig gebracht.

Bij zijn zoveelste ontsnapping, nu uit een gevangenis in Florida, dreigt de toevallig in de buurt vertoevende Sisco roet in het eten te strooien. De politieagente, op hoge hakken en in nauwsluitend Chanelpakje, wordt gegijzeld, samen met Foley in de koffer van de vluchtauto opgesloten en snel weer vrijgelaten. Toch is ze door de ongemakkelijke intieme confrontatie – een van de meest subtiele verleidingsscènes ooit gefilmd – danig overstuur. De rest van het verhaal blijft ze naar Foley speuren, niet zeker of ze hem wil klissen of om de hals vliegen. Of misschien wel allebei.

De hele film door blijven Foley en Sisco op een verdoken manier met elkaar flirten, intussen beseffend dat er voor hen geen toekomst is weggelegd. Telkens als ze elkaar weer tegen het lijf lopen, geeft Soderbergh dankzij geraffineerde verhaaltechnieken een onweerstaanbare erotische charge aan hun samenzijn. De handeling voert ons van een zonovergoten pastelkleurig Miami naar een ondergesneeuwd en donker Detroit (de thuishaven van Leonard), waar Jack, zijn kompaan Budy (Ving Rhames) en enkele onbetrouwbare sociopaten een plan smeden om een miljardair (Albert Brooks) thuis van zijn diamanten te beroven. De kraak loopt echter volkomen uit de hand.

Out of Sight wordt voortgestuwd door de karakters, wier onvoorspelbaar en wispelturig gedrag voor verrassingen bij de vleet zorgt. Ook Soderberghs mise-en-scène, hoewel zeer stijlvol, is volledig afgestemd op wat er allemaal tussen zijn personages broeit. De plot is ogenschijnlijk arbitrair, alsof de personages voorturend worden betrapt en de regisseur ze zo goed mogelijk probeert te volgen, zonder dat hij zelf weet welke richting ze nu zullen inslaan.

Bovenal heeft Soderbergh de unieke toon van Leonard gevat: nonchalant en moeiteloos sarcastisch en waar het kan ook vol understatement. Zijn film danst over het doek als één grote jazzsessie, de laconieke dialogen botsen als duellerende instrumenten, de acteurs schuren tegen elkaar aan dat de vonken eraf spatten en de beknopte achronologische vertelling beweegt vrijelijk heen en weer in de tijd, alsof het allemaal improvisatorisch tot stand kwam. Wie goed toekijkt, beseft wel dat soortgelijke vlotte charme niet vanzelf komt; zoals ook Leonards puur beschrijvende proza, zonder enige poging om naar dieptemotieven te peilen, bedrieglijk simpel is.

Extra’s. De making-of van 25 minuten overstijgt de gebruikelijke promo, de geschrapte scènes zijn leuk (zoals de eerste poging om de intussen beroemde kofferscène in te blikken) maar vooral de zeer informatieve audiocommentaar van Soderbergh en scenarist Scott Frank loont zeer de moeite.

Patrick Duynslaegher