Een gebrek aan variatie en nieuwsgierigheid valt Matthias Schoenaerts niet te verwijten. Aan zijn hoofdrol in het Bijbelepos The Last Planet van Terrence Malick gaat The Old Guard vooraf, een actievehikel met zijn superfan Charlize Theron.
‘Ik had zin om op een grote set te staan en eens een ander register uit te proberen: een uitgesproken, groots opgezette genrefilm’, zo verklaart Matthias Schoenaerts zijn keuze voor The Old Guard. De premisse intrigeerde de internationaal begeerde acteur uit Rundskop, De rouille et d’os en The Mustang. ‘De superkracht van de hoofdpersonages is onsterfelijkheid. Veel mensen fantaseren daarover, maar zij ervaren de keerzijde. Ze zijn opgevreten, moe en cynisch. Ze worstelen met hun superkracht en daardoor kun je je in hen inleven. Dat lukt mij niet bij superhelden die zo larger than life zijn dat ze abstract worden.’
Ik zal me nooit vervelen, er spookt te veel door mijn hoofd.
Nadat hij er een paar keer dichtbij was geweest, lukte het eindelijk om met Charlize Theron samen te spelen. ‘Er zijn veel sterke acteurs die geen filmsterren zijn en veel filmsterren die geen goede acteurs zijn. Charlize Theron is wél beide, en dat is een uitzonderlijk combinatie. Ze staat toch al twintig, vijfentwintig jaar aan de top en dat ligt allerminst voor de hand. She owns it like a boss, ze is sociaal en maatschappelijk geëngageerd en ondersteunt documentairemakers, onafhankelijke regisseurs en beginnende talenten met tijd en middelen. Daar kan ik alleen maar respect voor hebben. We hebben een paar keer bijna samengewerkt. Met Atomic Blonde heeft het niet veel gescheeld. Er zijn nog een paar voorbeelden, maar vraag me niet naar titels, want ik heb de gezonde neiging om te vergeten wat ik niet heb gedaan. Ik vergeet zelfs wat ik wél heb gedaan. (lacht) Ik kijk nu eenmaal graag vooruit.’
Dat Theron hem tot het handvol leading men rekent dat er vandaag toe doet, vindt hij een fameus compliment. ‘Charlize hoeft dat helemaal niet te zeggen. Zoiets stimuleert mijn geloof in mijn werkfilosofie en artistieke visie. Maar langer blijf ik daar niet bij stilstaan. Op naar de volgende film.’
Of op naar de volgende muur? Schoenaerts hield zich in de tijd die door covid-19 vrijkwam onder meer bezig met muurschilderingen in Antwerpen en Parijs. ‘Het is een zegen dat mijn leven plots een heel ander ritme heeft. Ik was het reizen en het gedoe in luchthavens grondig beu. Ik ben spiritueel dichter bij mezelf gekomen. Door vier maand thuis te zitten, konden mijn wortels weer schieten. Ik heb ideeën uitgeschreven voor zowel documentaires, film als tv-werk. Tegelijk ben ik opnieuw aan het schilderen geslagen. Om de zoveel tijd deed ik nog wel een muur, maar de cadans was laag. Nu kon ik er eindelijk weer invliegen. Ik kan niet stilzitten. Ik ben altijd bezig, ook als ik een half jaar niet film. Ik zal me nooit vervelen. Er zijn te veel dingen die door mijn hoofd spoken en die ik wil vormgeven.’
