Iraanse cinema onder de knoet

De Iraanse cineast Asghar Farhadi mocht voor zijn schitterende én spannende drama ‘A Seperation’ in Berlijn een Gouden Beer in ontvangst nemen. Hij droeg de award spontaan op aan zijn gearresteerde collega Jafar Panahi.

De Iraanse cinema heeft nooit echt van de vrijheid van meningsuiting genoten, maar sinds de islamitische revolutie van 1978 houdt de overheid filmmakers meer dan ooit onder de knoet. Een paar voorbeelden.

1978

Vlak na de islamitische revolutie wordt cinema als medium veroordeeld als instrument van de verdreven Sjah en het westen. Meer dan honderdtachtig bioscopen worden in brand gestoken. Pas midden jaren 80 krijgt de lokale filmproductie weer een kans, zij het met heel strikte regels.

Mei 1997

Abbas Kiarostami wint de Gouden Palm voor ‘De Smaak van Kersen’, maar omdat de film het thema zelfmoord behandelt, mag hij in Iran niet vertoond worden.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Augustus 2003

De islamitische clericus en filmdocent Ali Afsahi wordt uit het priesterambt ontzet en in de gevangenis gegooid omdat hij westerse films (onder meer die van Bergman en ‘Natural Born Killers’) aan zijn studenten en medepriesters heeft getoond.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Juni 2009

Bahman Ghobadi vertoont in Cannes ‘No One Knows about Persian Cats’ en wordt bij zijn terugkeer naar Iran ingerekend.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Juli 2009

Jafar Panahi wordt gearresteerd omdat hij de begrafenisstoet van Neda Afgha-Soltan filmde, de jonge vrouw die voor de camera door de politie doodgeschoten werd en tot martelaar van de Groene Beweging uitgroeide. Zijn paspoort wordt ingetrokken.

Augustus 2009

De Iraanse actrice Golshifteh Farahani wordt op de luchthaven tegengehouden omdat ze zonder toestemming in een westerse film (Ridley Scotts ‘Body of Lies’) meegespeeld heeft. Uiteindelijk mag ze toch naar de première vertrekken, maar als blijkt dat ze in de film zonder hoofddoek te zien is, vaardigt de overheid een arrestatiebevel uit. Farahani is sindsdien niet meer naar Iran teruggekeerd.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Maart 2010

De politie rekent Jafar Panahi opnieuw in en legt beslag op een film over de revolutie die de cineast aan het monteren was.

December 2010

Panahi wordt tot zes jaar gevangenis en twintig jaar filmverbod veroordeeld wegens misdaden tegen de nationale veiligheid en propaganda tegen de Islamitische Republiek. Ook zijn collega Mohammad Rasoulof krijgt zes jaar cel.

Mei 2011

Het festival van Cannes vertoont ‘This is Not a Film’, een documentaire over Panahi. De film werd uit Iran gesmokkeld op een usb-stick die in een taart verstopt zat.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

(RN)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content