Een monumentaal epos over trauma en ambitie, een stadssymfonie over het bruisende Mumbai, of liever gewoon een animatiefilm over katten? Ons overzicht met de beste films van 2025 heeft het allemaal in de aanbieding.
Ontdek al het beste van 2025 tot nu toe in ons dossier.
10. Hard Truths (Mike Leigh)
Brits kitchenveteraan Mike Leigh toont met zwarte humor en vileine dialogen hoe twee zussen gevangen zitten in hun eigen pijn en isolement. Een bitterzoete dramady over de harde, ongemakkelijke waarheden van het leven, met Marianne Jean-Baptiste als chronisch verbitterde huisvrouw die worstelt met woede, eenzaamheid en haar eigen kroost.
9. Santosh (Sandhya Suri)
Procedurethriller van de Brits-Indische Sandhya Suri, over een jonge weduwe die de politiebaan van haar overleden man overneemt en in een verstikkend systeem van corruptie, seksisme en kastendwang verzeilt. Een raak geschoten en scherp geobserveerde flikkenfilm over een Indische samenleving die haar meest kwetsbaren vernedert.
8. Black Dog (Guan Hu)
Een pas vrijgelaten stuntman met strafblad en een halfwilde windhond kruisen elkaar in een desolate Chinese mijnstad nabij de Gobi woestijn. Een melancholische, soulvolle western-noir van Guan Hu over een stille vriendschap en verloren waardigheid, gegoten in adembenemende panorama’s en met een vleugje Pink Floyd op de soundtrack, ergens tussen Jim Jarmusch en Chinese arthouse in.
7. Tardes de Soledad (Albert Serra)
De Catalaan Albert Serra (Pacifiction) duikt de arena van bronstige stieren en stille mannen in. Geen pamflet pro of contra, wel een zintuiglijke, dialoogloze trip vol bloed, pailletten en doodsdrift, met torero Andres Roca Rey als doemdanser in een barbaarse balletvoorstelling. Cinema als ritueel, hypnotisch en gracieus. ¡Vamos a la plaza de toros!
6. Babygirl (Halina Reijn)
Halina Reijn serveert een broeierige cocktail van macht, lust en zelfspot, met Nicole Kidman als seksueel hongerige ceo die valt voor haar jonge stagiair (Harris Dickinson). Of is het toch omgekeerd? Denk Basic Instinct met een melkfetisj: kinky, satirisch en slimmer dan de rijkelijk vloeiende hormonen doen vermoeden.
5. Seed of the Sacred Fig (Mohammad Rasoulof)
Mohammad Rasoulof laat zien hoe angst en repressie een Iraans middenklassegezin binnensluipen. Via een spanningsvolle mix van familiedrama en politieke thriller toont hij hoe het regime paranoia zaait, waardoor een vader zijn eigen dochters niet meer vertrouwt. En vice versa. Een subversieve soap die onder de huid kruipt – tot ergernis van de ayatollahs die Rasoulof in de ban sloegen.
4. Grand Tour (Miguel Gomes)
Miguel Gomes – de Portugese filmfantast achter Tabu – volgt een Engelse diplomaat op de vlucht voor zijn toekomstige bruid, door koloniaal Azië én door zijn eigen verbeelding. Een speelse, nostalgische en visueel tintelende melange van fictie en documentaire, verleden en heden, zwart-wit en kleur, met een knipoog naar westers exotisme. Bekroond in Cannes voor beste regie. Boa viagem!
3. Flow (Gints Zilbalodis)
Geen Oscar voor beste animatiefilm voor Disney of Pixar dit jaar, wel voor dit woordloos, visueel verbluffend avontuur van de Let Gints Zilbalodis, over een kat die na een mysterieuze zondvloed op een ark vol beestjes balanceert tussen vrijheid en verbondenheid. Een melancholische fabel over overleven en het zoeken naar een thuis die ergens tussen The Life of Pi en The Red Turtle in drijft.
2. The Brutalist (Brady Corbet)
Brady Corbet (de)construeert de Amerikaanse droom met een monumentaal epos over trauma, ambitie, klasse en de kunst van het compromis. Adrien Brody won een Oscar voor zijn rol als László Tóth, een Hongaarse architect en Holocaustoverlever die in naoorlogs Amerika zijn droomproject hoopt te realiseren.
1. All We Imagine As Light (Payal Kapadia)
De Indische regisseuse Payal Kapadia verweeft het leven van drie vrouwen in Mumbai, een stad die tegelijk bruisend en verstikkend is. Poëtisch, sociaal scherp en visueel betoverend, een tere en subtiele stadssymfonie die recht je hart binnenglijdt. Terecht bekroond met de Grand Prix in Cannes vorig jaar.