Bloedzuigers zoeken met de toverlantaarn: vier tips voor het Gentse Courtisanefestival

Het Gentse Courtisanefestival zet film-, video- en mediakunst in de spotlights. Vier tips waarbij u ogen tekort zult komen.

Divinations

Kort: kinderen uit Brussel, Athene en Sarajevo lezen het heden en de toekomst van hun stad.

Minder kort: in haar debuut Little Figures (2003) wekte Sarah Vanagt het verleden tot leven door Brusselse standbeelden te laten praten via de stemmen van immigrantenkinderen, nu laat ze kinderen de toekomst voorspellen met transparante tape die ze eerst op straat hebben gekleefd. De afdrukken daarvan ‘lezen’ ze vervolgens met een oude toverlantaarn. Een magische manier van spoorzoeken.

Wallpaper

Kort: Alia Syed, haar dochter, moeder, grootmoeder en zus proberen de muurschildering van oma te herscheppen en zo over generatie en gender na te denken.

Minder kort: ‘Toen oma zestig werd begonnen ze te schilderen’, schrijft Syed, een experimentele filmmaakster met Welsh-Indiase roots, zelf over Wallpaper (2010). ‘Op een keer schilderde ze een hele muur dieproze en vervolgens versierde ze die door met goudverf de schaduwrand van een klimkersblad te volgen.’ Door dat ‘behangpapier’ opnieuw te maken en dat proces te filmen onderzoekt Syed de onderlinge relaties tussen de vrouwelijke generaties in haar familie, de subjectiviteit van het geheugen maar ook het proces van filmmaken zelf. Courtisane ruimt bovendien plaats in voor de eerste Belgische retrospectieve van Syeds werk.

Umitori

Kort: documentaire met hoge stralingswaarde, over een Japans vissersdorp in crisis.

Minder kort: Noriaki Tsuchimoto zou ongetwijfeld voorop lopen in de klimaatmarsen, als de Japanse filmmaker niet al in 2008 overleden was. In zijn werk toonde hij steevast de impact van industrialisering en globalisering op mens en natuur. In Umitori (1984) vrezen vissers voor hun inkomen en levenswijze wanneer de regering hun schiereiland tot nucleaire afvalbelt bombardeert. Bekijk ook zijn magnum opus Minamata: The Victims and their World (1971), over de tragische gevolgen van de giframp waarnaar de minamataziekte genoemd is.

Ganja & Hess

Kort: ooit omschreven als de intelligentste Amerikaanse horrorfilm, over funky bloedzuigers.

Minder kort: de Afro-Amerikaanse regisseur Bill Gunn is nagenoeg volledig uit de filmcanon verdwenen, maar had een stevige invloed op Spike Lee en Jordan Peele. In deze blaxploitationklassieker uit 1973 raakt een antropoloog verslaafd aan bloed. Gunn hekelde dat hij als zwarte cineast geen persoonlijke film mocht maken en haalde dan maar wat genreconventies onderuit. Unieker en funkyer wordt een vampierenfilm niet.