Tv-tip: tragikomedie ‘The Chair’ legt een conservatieve universiteit over de knie

Het uitgangspunt van de nieuwe Netflix-reeks The Chair ziet er misschien alledaags uit, maar dat is alleen maar schijn.

Sandra Oh speelt Ji-Yoon Kim, de eerste vrouw die aan het hoofd van het departement Engels aan de Amerikaanse Pembroke University komt te staan. Dat ze ook nog eens van Aziatische afkomst en onder de vijftig is, maakt van haar een verdacht sujet aan de gerenommeerde universiteit, waar literatuurstudies ergens halfweg de vorige eeuw zijn blijven hangen. Haar collega’s zijn bijna allemaal mannelijk en bejaard en reageren onthutst op haar pogingen om een nieuwe wind door het bestofte instituut te laten waaien. Maar de grootste hindernis komt uit onverwachte hoek: als de geniale professor Bill Dobson (Jay Duplass), een weduwnaar en Ji-Yoons stiekeme crush, viraal gaat met een filmpje waarin hij zijn rechterarm nogal ostentatief in de lucht steekt, moet ze haar ambitieuze plannen noodgedwongen vervangen door damagecontrol.

The Chair is de eerste reeks die volgt uit de deal van 200 miljoen dollar die David Benioff en D.B. Weiss na het succes van Game of Thrones met Netflix hebben afgesloten. De twee staan vermeld als executive producers, maar lijken verder niet van dichtbij betrokken. Het is actrice Amanda Peet, sinds 2006 de echtgenote van Benioff, die de reeks bedacht heeft en optreedt als showrunner. The Chair is dan ook alles wat GoT niet was: kleinschalig en charmant, met de nadruk op het woord in plaats van het beeld.

Eén oude vrouwelijke collega van Ji-Yoon Kim wijst op een gegeven moment naar een portret in haar bureau en zegt: ‘Hangt die hier al lang? Hij lijkt sprekend op die kerel die ik indertijd heb afgetrokken in zijn auto tijdens het feestje voor mijn vaste benoeming. Ik heb nog een orgasme van hem tegoed.’ Thema’s als empowerment en diversiteit dooraderen het hele verhaal, tot en met de korte stukjes college die we Kim en haar collega’s over pakweg de misogynie van schrijver Herman Melville zien geven. In de moeizame eerste aflevering drukt die agenda het verhaal zelfs wat aan de kant, maar zodra de pionnen gezet zijn, komt een even warme als slimme tragikomedie op gang. The Chair durft zowel dramatisch als schaamteloos onnozel te zijn, en heeft met Sandra Oh een topper in huis die – zie Grey’s Anatomy en Killing Eve – zonder een gezichtsspier te vertrekken van het ene op het andere overschakelt.