Welk lichaamsdeel gebruiken mannen hun hele leven lang, maar verzorgen ze niet goed? Nee, het zijn niet de buikspieren, emotionele reflexen of kringspieren. Al komen die laatste wel in de buurt, want ja, het is de penis, het geslachtsorgaan. Althans volgens master Tu in Taipei. Hij is meester in een discipline van de qi gong, een gezondheids- en bewegingsleer, waarbij heren een gewicht aan hun kruis hangen en er dan als volleerde beiaardiers mee bengelen. Nu Tom Waes, na tien jaar reizen, alle bestemmingen en bezigheden van zijn bucketlist wil schrappen, kan hij niet anders dan ook een koord aan zijn klokkenspel binden. Maar eerst tonen de leerlingen van master Tu hun stalen kloten. Een man van 87 tilt zomaar even 80 kilogram op, een andere tachtiger nodigt Waes uit om aan zijn ballen te gaan hangen, wat prompt op een nieuw spreekwoord lijkt. Uiteindelijk staat ook Waes voor de camera met 7 kilo aan zijn kruis te zwaaien.
Het is niet duidelijk hoe populair qi gong precies is in Taiwan. Echt jeugdig ogen de leden van de club niet. Maar de ploeg van Reizen Waes heeft al vaker bewezen dat ze een neus hebben voor goede televisie door op hun reisjes netjes te slalommen tussen het aangename, het informatieve en buitenissige.
Omdat een snelheidsreiziger als Waes geen tijd heeft om lang bij zaken stil te staan, lepelt hij in het vliegtuig alvast een TikTokversie van de geschiedenis van Taiwan op. Om het wat vooruit te laten gaan begint die in 1949. Het verdrijven van de inheemse bewoners slaan we voor het gemak over. Nu zijn het de boze communisten die China bezetten, waarop de heldhaftige nationalisten naar Taiwan vluchten. ‘De economie in Taiwan doet het goed en de welvaart groeit in het land’, papegaait Waes netjes de opgepoetste versie van het verhaal. Dat het land tot 1987 een militaire dictatuur was met een eigen bloedige onderdrukking, wordt niet vermeld. Details, details, zal men gedacht hebben.
Dat Taiwan tot 1987 een militaire dictatuur was met een eigen bloedige onderdrukking, wordt niet vermeld. Details.
Op het drukste kruispunt van Taipei ontmoet Waes zijn gids voor de dag, Gladys. Ze neemt hem mee naar de metro waar de ene waarzegger naast de andere audiëntie houdt. Als twee waarzeggende vogels zijn toekomst voorspellen door drie kaarten uit een bakje te plukken, krijgt hij te horen dat het geluk hem toelacht, waarmee in een klap bewezen is dat waarzeggers ook maar wat zeggen. Tenzij geluk bij een ongeluk ook als geluk geldt, natuurlijk. En dat is waarschijnlijk het ware geheim van de waarzegger: zaken zo formuleren dat ze op vele wijzen te interpreteren zijn.
Nadat Waes zijn eerste uren in Taiwan krachtig samenvat als ‘busy, busy’, stelt Gladys hem voor aan meneer Lam. In zijn boekhandel probeert hij het verzet in de geesten levendig te houden. Hij vluchtte van Hong Kong naar Taiwan en zat even in de gevangenis omdat hij boeken verkocht die de Chinese overheid als staatsgevaarlijk bestempelde. Je kan daar grote ogen bij trekken, zoals Waes doet, maar ondertussen zit er aan de andere kant van de oceaan een president die ook boeken uit de rekken haalt of die bordjes in musea laat oppoetsen met een mooiere versie van de geschiedenis. ‘Lezen is belangrijk,’ zegt meneer Lam, ‘om te weten wat democratie is, wat mensenrechten zijn.’ En dan spreekt hij de mooiste zin uit van deze aflevering: ‘Je kan je zorgen maken én terugvechten op hetzelfde moment.’ Wijze woorden, maar Waes is alweer onderweg naar een vuurwerkfestival waar Taiwanezen met vuurpijlen op elkaar schieten.
Soms vraag ik me af wat de Vietnamese of Senegalese Tom Waes hier bij ons zou bezoeken. Aalst Carnaval? Goudvissen drinken in Geraardsbergen? De Gilles van Binche? De bomenkap van Deurne? En welke volksziel zou hij hieruit destilleren? Waes weet na drie dagen Taiwan alvast één ding zeker: het zijn daar vriendelijke mensen die op hun vrijheid staan! Oef.
