Hoe speel je op integere wijze een corrupte politieagent? Dit is hoe de sterren van We Own This City hun opdracht invulden.
Jon Bernthal (sergeant Wayne Jenkins)
‘Het was een heel delicate oefening. Voor de inwoners van Baltimore is dit uiteraard heel gevoelige materie, en dat wil je niet sensationaliseren. Gelukkig zijn Simon en Pelecanos meesters in het onderzoeken van systemen, hoe die in hun werk gaan en hoe ze uiteindelijk op het individu inwerken. Iemand als Jenkins is ook gevormd door zo’n systeem, waarin je arrestaties volgens quota beoordeeld worden, alsof het om atletiek gaat.
‘Het Baltimore Police Department heeft ook zijn deuren voor me geopend en me de kans gegeven om mee te gaan op interventies, om me voor te bereiden op deze rol. Het is een verschrikkelijk verhaal, maar volgens mij zijn we erin geslaagd om het waarheidsgetrouw te vertellen, met diepgang en nuance, om tot bepaalde inzichten te komen.’
Darrell Britt-Gibson (agent Jemell Rayam)
‘Het was zwaar om dit personage op zo’n realistische manier te vertolken. Met mijn rol in Fear Street heb ik ook maatschappelijke thema’s aangeklaagd, maar dat was veel makkelijker, verpakt in entertainment. Op straat kan iemand me aanspreken en zeggen hoe tof die films waren. Als iemand me herkent als Rayam, is de toon eerder: ‘Die man heeft mijn broer nog in elkaar geslagen.’
‘Ik herinner me nog de zwaarste dag op de set, toen ik iemand uit zijn auto moest halen en schreeuwend tegen de motorkap moest duwen. Toen zag ik alle keren voor me dat ík die persoon was die zonder reden aangehouden werd. Sommige rollen zijn als een jas die je na een draaidag in de kast hangt, in dit geval was dat veel moeilijker. Heavy stuff, maar het is belangrijk om dit soort verhalen niet te schuwen.’
Josh Charles (agent Daniel Hersl)
‘Ik ben zelf geboren en getogen in Baltimore. Ik hou van de stad, ik ben trots dat ik een Baltimorean ben, maar ik zie dezelfde nieuwsberichten als iedereen. Van die criminaliteitscijfers wordt niemand blij, en het valt niet te ontkennen dat Baltimore problemen heeft. Net daarom is het belangrijk dat deze serie gemaakt wordt. Het is bijna een appendix van The Wire, een verhaal van een nieuwe generatie die zich afvraagt hoe het zo ver is kunnen komen.
‘Ik heb niet met de echte Hersl gesproken, want hij lijkt geen berouw te tonen. Wel heb ik beelden bestudeerd van hoe hij communiceerde met de burgers, met zijn collega’s, van waar hij opgroeide… Op die manier probeerde ik te begrijpen hoe hij zo geworden is, in de hoop dat zulke toestanden zich niet herhalen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
