Camille Vanuxem (27): van strippers en illegale raves tot financieel advies met Axel Daeseleire en Stijn Baert

Na de lancering van de reportagereeks No Cap verschijnt Camille Vanuxem al in het nieuwe Wat verdient Vlaanderen?. Wie is de VTM-reporter die taboes met de grond gelijk maakt?

Wie Camille Vanuxem (27) nog niet in actie zag als onderzoeksjournaliste voor de undercoverreeks No Cap, kent de twintiger misschien van haar lifestylevideo’s op TikTok, waarin ze haar volgers aanspreekt met een sympathiek, Antwerps ‘mannekes’. En nu kan televisiekijkend Vlaanderen haar ook leren kennen in het nieuwe VTM-programma Wat verdient Vlaanderen? Samen met Axel Daeseleire zoekt Vanuxem uit wat Vlamingen zoal verdienen. Vijftig Vlamingen onthullen hun brutoloon, en een aantal van hen wordt ook met de camera gevolgd tijdens hun werk. Professor arbeidseconomie Stijn Baert voorziet dan weer tips over hoe je best over je loon onderhandelt. ‘Tijdens de opnames merkte ik hoe groot het taboe nog is. We hechten nog steeds veel waarde aan dat bedrag’, zegt Camille Vanuxem.

Het was eigenlijk nooit haar ambitie om voor de camera te staan. Na haar studie Toegepaste audiovisuele communicatie aan Thomas More hogeschool werkte ze een jaar achter de schermen als researcher voor Iedereen Beroemd. Via productiehuis Xinix belandde ze vervolgens voor de camera bij de VTM Go-serie No Cap. ‘Ik vind het superleuk dat ik de research en het presenteren kan combineren’, legt ze uit.

Voor No Cap verken je de geheime wereld van gen Z. Denk: sugar dating, strippers en gokken. In het nieuwe seizoen ga je undercover op een illegale rave. Hoe heb jij die opnames beleefd?

Camille Vanuxem: In de reeks over sugar dating was het vrij simpel: ik maak een profiel aan op een datingapp en ga op zo’n date. Maar dit seizoen wisten we niet waar te beginnen. Ik ken zelf niemand die naar zulke feestjes gaat, dus het was een grote uitdaging om te infiltreren. Uiteindelijk zijn we toch op een legaal evenement iemand tegengekomen die ons wilde meenemen naar een illegale rave. Maar het lukt ook niet altijd. We wilden bijvoorbeeld graag met een organisator spreken, maar die underground community is heel fel tegen de media. Ze zijn bang voor de politie, want er zijn wel wat risico’s aan verbonden. Dus ik heb heel veel nee’s gekregen. Maar ik ben des te dankbaarder voor de mensen die wel hun verhaal wilden delen.

Heb je je al eens onveilig gevoeld?

Vanuxem: Voor mijn research moet ik met veel mensen babbelen. En dat is vaak alleen. Ik heb al in situaties gezeten, bijvoorbeeld bij mensen thuis die drugs hadden gebruikt, waarop ik op een bepaald moment merkte dat de sfeer omsloeg en grimmig werd. Dan heb ik uiteindelijk mijn buikgevoel gevolgd en ben ik vertrokken. Dat is een risico van het vak. Ik laat altijd aan mijn eindredacteur weten met wie en waar ik op gesprek ben, en vaak wacht hij ook in de auto. Er is gelukkig nog nooit iets gebeurd, maar ik blijf wel waakzaam. Ik blijf tenslotte een jonge vrouw die zich alleen in een onbekende situatie begeeft.

Bots je wel eens op je grenzen?

Vanuxem: Ik heb tijdens brainstorms altijd een grote mond, en dan durf ik heel veel, maar achteraf heb ik daar soms spijt van. Er komt bijvoorbeeld binnenkort een reeks over strippers. Ik had met een vrouw gesproken die mij had overtuigd van de female empowerment die daarvan uitgaat en het zelfvertrouwen dat je krijgt, dus ik wilde het ook proberen. Uiteindelijk besefte ik: oh my god, wat heb ik mezelf nu weer aangedaan?

Of ik het gedaan heb? Daarvoor zul je moeten kijken. Maar dat is ook het leuke aan mijn job. Ik zoek mijn grenzen op en zo komt er soms een andere Camille naar boven.

Nu is er dus het programma over financiën, Wat verdient Vlaanderen? Was dat een grote switch?

Vanuxem: Eigenlijk wel. Ik moest een heel andere rol opnemen als presentator, en voor No Cap komen er ook eerder zware thema’s aan bod. Al draait het in Wat verdient Vlaanderen? ook om taboes doorbreken. Zelf ben ik niet zo bezig met mijn eigen financiën. Het programma heeft mij verplicht om daarover na te denken: hoeveel verdiende ik bruto voordat ik zelfstandige werd, en hoeveel ging er dan vanaf? Ik had daar eigenlijk geen flauw idee van. Ik wist enkel wat er netto binnenkwam. Dus het programma heeft mij aan het denken gezet.

Hoe groot is het taboe nog?

Vanuxem: Heel groot. De redactie heeft lang moeten zoeken om mensen te vinden die we mochten volgen. Ik heb zelf ook een halve dag in een winkelcentrum gestaan om mensen te vragen hoeveel ze verdienen. Zeker 80 procent wilde het mij niet zeggen, en al helemaal niet als de camera’s erbij kwamen. We hechten nog altijd veel waarde aan dat bedrag. Iemand die veel verdient, is zogezegd belangrijker dan iemand die minder verdient, ook al slaat dat nergens op. Maar het zit dus nog wel ingebakken in onze samenleving.

Kan jij daar open over praten in jouw eigen vriendenkring?

Vanuxem: Ik ben daar zelf heel open over, en mijn vriendinnen ook. We staan natuurlijk allemaal nog aan het begin van onze carrière, dus onze lonen verschillen nog niet zo heel sterk. Ik kan mij inbeelden dat die binnen dertig jaar sterker uit elkaar zullen liggen. Maar op dit moment zijn we daar heel transparant over. En dat is belangrijk. Ik ben een jaar geleden zelfstandige geworden, waardoor ik moest beginnen nadenken over mijn dagprijs als redacteur. Als je daar niet over praat met anderen die hetzelfde werk doen, heb je geen idee hoeveel je moet vragen.

Voor de dag ermee: wat verdient een zelfstandige reportagemaker als jij?

Vanuxem: Dat kan sterk verschillen van maand tot maand. Toen ik nog reporter was bij VRT verdiende ik 3.100 euro bruto. Dat heb ik dus moeten opzoeken, want dat wist ik niet. Ik wist enkel dat ik 2.300 euro netto verdiende. Sinds ik zelfstandige ben geworden, is dat moeilijker te zeggen. Ik verdien nu net iets meer. Januari en februari waren rustige maanden waarin ik amper heb gewerkt, maar nu zit ik weer midden in de draaiperiodes. Dat compenseert. En ik ben tevreden over mijn inkomsten. Ik doe mijn job zo graag dat ik bijna zou zeggen dat ik het gratis zou doen. Maar dat moet je natuurlijk niet zeggen, want dan laten ze je het nog gratis doen ook. (lacht)

En hoe was het om samen te werken met Axel Daeseleire en Stijn Baert? Zij staan wat verder van jouw leefwereld.

Vanuxem: Dit gaat super cliché klinken, maar ik was altijd al een grote fan van Axel en zijn programma’s, en de flair waarmee hij ze maakt. Ik was heel enthousiast toen ik hoorde dat we gingen samenwerken. Maar al snel bleek dat we geen enkele draaidag samen hadden. Enkel voor de fotoshoot van het programma heb ik hem in levenden lijve gezien. Hij is een keitoffe gast. En voor Stijn hetzelfde. Het zijn twee iconen die heel goed zijn in wat ze doen.

We kunnen jou ook tegenkomen op TikTok, waarop je video’s deelt over alles wat je bezighoudt. Hoe ben je daar beland?

Vanuxem: Ik ben video’s beginnen te posten op TikTok omdat ik dan een heel andere kant van mezelf kan tonen dan bij No Cap. Mijn werk gaat over taboe-onderwerpen, terwijl ik ook een luchtigere kant heb en graag bezig ben met kleren. Het is een spreidstand. Ik vind het soms moeilijk om beide te combineren, omdat ik me dan afvraag of ik nog wel geloofwaardig ben als reporter als ik TikToks post over mijn outfits. Maar uiteindelijk maakt dat ook gewoon deel uit van wie ik ben.

Ga je dat blijven doen?

Vanuxem: Zowel op sociale media als in mijn professionele carrière wil ik nog groeien. Ik vind No Cap enorm leuk, maar dat zijn natuurlijk maar vier korte afleveringen van tien minuten. Gesprekken van een uur moet ik in de montage soms inkorten tot vijf minuten. Ik zou graag een reportageprogramma maken waarin ik nog meer diepgang kan brengen. En sociale media gebruik ik nog te weinig om mijn werk te promoten. Dat is een werkpuntje voor de toekomst.