Met Bed Rugs, Liesa Van der Aa en Renée fluiten de spraakmakende Belgische debuten ons momenteel om de oren. En ook The Me in You laat zich niet onbetuigd: met ‘Forgotten Clothes’, zopas live voorgesteld in Stuk, levert de groep uit het Hageland een fraai visitekaartje af.
DA GIG: The Me in You in Stuk, Leuven op 9/2.
IN EEN ZIN: Een fijn concert met pakkende liedjes die nog niet altijd de invulling kregen die ze nodig hadden om helemaal open te bloeien, maar niettemin veel talent lieten zien.
HOOGTEPUNTEN: ‘Low Battery’, ‘Shark Song’ en ‘Girl in Armour’.
DIEPTEPUNTEN: ‘The Long Way Home’ en ‘Broken Holiday’ klonken, althans op het podium, nog wat contourloos.
BESTE QUOTE van gitarist Han Wouters, ter aankoniging van ‘Seven Ups & downs’: “Dit nummer zweeft al jaren rond op demo’s en repetities en dus hebben we het maar een plekje gegeven op onze eerste cd. Uit medelijden”. Waarop één van de andere groepsleden, verrast: “Is dat zo?”
The Me in You is de jongste aanwinst van het Leuvense Noisesome-label, dat eerder ook al Dijf Sanders, Customs en, vooral, Motek een uitlaatklap bood. “We speak in a minor key”, lezen we in kleine lettertjes op de binnenhoes van hun eerste cd, en daarmee is het karakter van hun muziek meteen geschetst: introvert, intimistisch en met een melancholische ondertoon.
The Me in You schilderen liever stillevens dan expressionistische taferelen, maar hun concert kon desondanks op een ruime belangstelling rekenen. We gaan er tenminste van uit dat de toeschouwers in de volgelopen Labozaal niet allemààl neefjes en nichtjes van de groepsleden kunnen zijn geweest.
De muziek van The Me in You is van het type dat troost biedt tijdens koude internachten, wanneer je bioritme vertraagt en het haardvuur naar een extra houtblok verlangt. Het is even dromerige als organische indiepop met hints naar slowcore, die volgens de heren bestoven is door Bon Iver, Sparklehorse, Red House Painters en het onderschatte Idaho. Zelf voegen we daar graag nog referenties als The Postal Service en Spain aan toe. The Me in You moeten het eerder van hun ingetogen liedjes dan van hun imago hebben.
‘Forgotten Clothes’ veroorzaakt niet meteen een ‘coup de foudre’, maar is een trage verleider die pas na herhaalde luisterbeurten echt onder je huid kruipt. Echt piepjong zijn de muzikanten niet meer: drie van de vijf haalden acht jaar geleden al eens de halve finale van de Rock Rally als Milkman. Sindsdien hebben ze hun talent volop laten rijpen, met als resultaat: een prachtdebuut dat in Leuven integraal tot leven kwam.
De set werd dromerig ingezet met ‘Shark Song’, een uitgesponnen liedje met mooi afgemeten gitaarwerk en een strompelend ritme waarin het kwintet alle tijd nam om zijn verhaal te vertellen. Vervolgens ruilde zanger Stijn Claes de keyboards voor een gitaar en werd, ten bate van ‘Plastik, het tempo enigszins opgedreven. Wie zijn ogen sloot, zou hebben gezworen dat Johnny Marr stiekem stond mee te spelen, maar met de nieuwe single ‘Low Battery’ (en later ook met ‘Girl in Armour’) toonde The Me in You dat het beslist ook over een eigen smoelwerk beschikt: kristalheldere postrockgitaartjes, meerstemmige harmonieën, verrassende instrumentale wendingen en een gracieuze vorm van zwaarmoedigheid die altijd nog ruimte liet voor licht in de duisternis.
Dat de groep meer dan één kunstje beheerst, werd duidelijk met de akoestische fingerpicking in ‘London to NY’, een song waarin ze de klassieke folkrock van The Byrds, Simon & Garfunkel en zelfs Isbells in de herinnering bracht. ‘Seven Ups & Downs’ was versierd met ‘woo-hoo’-koortjes en met het gedreven ‘All Day Long’ liet The Me in You zich zelfs van zijn meest poppy en opgewekte kant horen.
Toch viel er ook wat te kniezen: ‘The Wrong Way Home’, dat uiteindelijk de cd niet had gehaald, klonk tamelijk doorsnee; het in briefvorm geschreven ‘Broken Holiday’, waarin de ritmesectie het voortouw nam, deed contourloos aan en in afsluiter ‘Sober’ hield de drummer de automatische piloot ingeschakeld, terwijl hij dit nummer met een iets inventievere en subtielere aanpak juist boven zichzelf had kunnen uittillen. Een prima song, waar de groep duidelijk nog niet uit wist te halen wat er inzat. Bovendien had de zanger iets langer mogen nadenken over zijn bindteksten. Het is nu eenmaal dat soort details dat de totaalindruk bepaalt.
‘Control’, de eerste bis waarin Claes zich enkel liet begeleiden door een pianist, was prachtig in zijn soberheid en met ‘Hands Unfolded’ trok The Me in You een sierlijke streep onder een fijn maar niet onvergetelijk optreden. De groep staat nog een beetje verkrampt en in opperste concentratie op het podium en moet live nog een beetje groeien. Maar het potentieel is er. We zijn er dus gerust op dat deze Hagelanders voor de nabije toekomst heel wat moois in petto hebben.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Shark Song / Plastik / Low Battery / London to NY / The Wrong Way Home / Seven Ups & Downs / Broken Holiday / All Day Long / Girl in Armour / Sober // Control / Hands Unfolded.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier