‘It’s rock-‘n-roll or death!’ Erg diepgaand kon je de plot van Gutterdämmerung, een rockfilm starring een fijne keur aan suppersterren, niet bepaald noemen. Maar met dank aan Zware Gitaren, én het charisma van Henry Rollins, klopte het plaatje helemaal.
What’s the fuss?
Grace Jones! Henry Rollins! Iggy Pop! Josh Homme! Nina Hagen! Mark Lanegan! Slash! Jesse Hughes! Én wijlen Lemmy! Weinig rockgoden die géén cameo maken in Gutterdämmerung, in de markt gezet als ‘de luidste stille film ter wereld’ door ene Björn Tagemose, een Zweedse Antwerpenaar die als fotograaf al met David Beckham, Willem Dafoe en Juliette Lewis werkte, en als videoclipregisseur met David Guetta en dEUS. Dat hij bovendien de muren van het Louvre en het Stockholmse Kulturhuset weleens met eigen werk mocht behangen, kunnen er in België ook niet al te veel zeggen. Thát’s the fuzz!
Toch niet beter de toog opgezocht?
Nope. Deze als een liveconcert vermomde filmvertoning – of was het omgekeerd? – was net dé aanleiding voor uw volgend tooggesprek. Toegegeven: de plot was overdreven karikaturaal – really, was het hoofdpersonage nu een gitáár? -, en als er in deze zwartwitfilm al gepraat werd, dan ging het niet veel verder dan oneliners genre ‘it’s rock-‘n-roll or death!‘ En toch: Iggy Pop zien opdraven als gevallen engel, Grace Jones De Dood zien belichamen, Josh Homme een bazooka zien bedienen en Lemmy zien herleven als legergeneraal: doesn’t happen every day.
Zat bovendien in de prijs inbegrepen: een resem metalklassiekers – War Pigs van Black Sabbath! Raining Blood van Slayer! Ace of Spades van Motörhead! -, retestrak gecoverd door een vijfkoppige liveband onder de deskundige leiding van gitarist Kevin Armstrong, ooit nog in de vuurlinie bij David Bowie, Iggy Pop en Morrissey. Brulboeien van dienst waren de Britse youngster Jesse Smith – die z’n beste Robert Plant-imitatie bovenhaalde – én onze eigenste Brent ‘Steak Number Eight’ Vanneste. Last but not least: Henry Rollins, in Gutterdämmerung weggezet als een wraakzuchtige hogepriester, kwam zijn filmdialogen zélf voordragen op het podium van The Barn. Met bravoure, of wat had u gedacht?
Materiaal voor uw Snapchatverhaal?
Het moment net ná de film, waarop Rollins een persoonlijk eerbetoon aan Lemmy bracht, de band – voor een tweede maal – een furieus Ace of Spades neerzette en het publiek lustig dancete met the devil. Godverdämme ja!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier