Het dreamteam van Little Simz en Inflo ligt aan diggelen, de vriendschap is voorbij. Op Lotus veegt de Britse rapkoningin de scherven bijeen.
Er zit een dik haar in de boter tussen Little Simz en jeugdvriend Dean ‘Inflo’ Cover, die ook haar producer en co-songschrijver was sinds het doorbraakalbum Grey Area (2019). De triomftocht ging voort met Sometimes I Might Be Introvert (2021) en No Thank You (2022). Simz figureerde regelmatig bij Sault, Inflo’s eigen project met zijn echtgenote en zangeres Cleo Sol. Maar nu ligt het dreamteam aan diggelen. Oorzaak is een niet terugbetaalde lening van dik anderhalf miljoen pond, die Saults eerste, groots opgezette liveshow moest financieren en die Inflo niet terugbetaalde.
Met zinsneden als ‘You made me feel like a guest/ But I paid for the jet’ zet Simz de verhoudingen meteen vlijmscherp uiteen in Thief, de stormachtige opener van Lotus. ‘Pouring my heart out on my sleeve/ While you move like a lying leech’ klinkt het halverwege Hollow, een orkestraal intermezzo. En aan het eind dissecteert Simz in breekbaar schoonschrift de pijn van het mes in de rug tijdens Lonely, een broeierige soulballade, van de soort waar Sault een patent op heeft. Onderliggende boodschap: foert, we zullen zien wie het laatst lacht.
Dat blijkt ook uit de rest van Lotus. Want Simz tankt niet alleen boosheid, maar ook blijheid uit het afscheid. Ze vond een nieuwe rechterhand: Miles Clinton James, vooral bekend voor zijn werk met het Londense afrojazz-collectief Kokoroko. Die expertise etaleert James in het uitbundige Lion, met vaste compagnon de route Obongjayar als cheerleader met oppeppende falset. Young jakkert voorbij met een geinige britpoptred, en knipoogt door een zwarte bril naar de Blur-hit Parklife. Een ontstemd glockenspiel stippelt mee de postpunkkoers uit op Enough, geassisteerd door Yukimi van Little Dragon. Moeten al die nieuwe ingrepen en namen de contouren van de breuk benadrukken?
Want Simz kan zich niet helemaal losrukken uit de schaduw van Inflo. In de jazzy bossanova van Only doet Lydia Kitto van Jungle haar stinkende best om het vertrouwde stemgeluid van Cleo Sol te doen vergeten, en het gospelkoortje in Free is vintage Sault. Of is het andersom, en had Simz bij Inflo veel meer in de melk te brokken en deed ze meer dan alleen een vette cheque uitschrijven? Die laatste hult zich in stilzwijgen. Maar iets zegt ons dat met Lotus wel het eerste, maar niet het laatste woord is gezegd in deze jammerlijke vete.
