Little Simz is helemaal klaar om geschiedenis te schrijven, ya know what I mean?

‘Ik ga soms naar chique events, en dan kleed ik me mooi. Dat is evenzeer mijn realiteit als mijn afwezige vader.’ Sometimes I Might Be Introvert heet het nieuwe album van Little Simz, maar dat wil niet zeggen dat de beste Britse rapper van de laatste jaren een blad voor de mond neemt.

‘Door eerlijker met mezelf te zijn ben ik ook eerlijker met het publiek’, zei het Londense rapfenomeen Little Simz twee jaar geleden over Grey Area, het album waarmee ze na jarenlang aan de weg timmeren plots helemaal in de spotlights stond, getuige onder meer een prestigieuze Ivor Novello Award en de vele ereplaatsen in vele eindejaarslijstjes. Deze week verschijnt opvolger Sometimes I Might Be Introvert, waarvoor de ondertussen 27-jarige Simbiatu Abisola Abiola Ajikawo haar openhartige pen nog verder aanscherpte. Haar meest veelzijdige album tot nu toe is een emotionele en muzikale rollercoaster waarop Simz de luisteraar meevoert naar de kleinste uithoekjes van haar ziel. Haar moeilijke relatie met haar vader en andere familieperikelen, racisme, haar persoonlijke demonen: het komt allemaal klaar en duidelijk aan bod, net als het brandende vuur dat ambitie heet: ‘Tell me please, why the desperate need to be remembered?, zoals ze het formuleert in Standing Ovation. ‘Why the desperate need for applause?’

Die vraag mag je meteen zelf beantwoorden.

Little Simz: Het is een goede vraag, innit?(grijnst) Waarom heeft een mens zoveel bevestiging nodig? Vanwaar die drang? Wat is het uiteindelijke doel ervan? Nu, persoonlijk vind ik het belangrijk dat iedereen die een bloemetje verdient dat effectief ook krijgt. Wie een bijdrage levert aan de wereld moet daar erkenning voor krijgen. Dat is een kwestie van eerlijkheid en respect.

Ik heb daar een tijdlang mee geworsteld. Want ik doe dit – de muziek, dus – toch al een tijdje, een jaar of tien, en nu pas krijg ik het gevoel dat ik voor vol word aanzien. Ik ben er dankbaar voor, hoor, en toch… Waarom hebben jullie dan nooit eerder geluisterd? Dus klop ik nog eens goed op tafel, verdikke. (lacht)

En dat voor een introvert.

Little Simz: Ho maar, het is niet omdat je introvert bent dat je niet op tafel kunt kloppen. En ja, niks is absoluut, hè. Ik identificeer mezelf als introvert, omdat ik heel goed en graag op mezelf ben, zonder constant omringd te zijn door anderen . Zelfs in gezelschap zit ik vaak stil in een hoekje. Ik hoef niet de luidste in de kamer te zijn. Dat lijkt alleen maar vreemd, omdat ik best wel voor mezelf kan opkomen en met zelfvertrouwen op een podium of voor een camera sta. Met songs als Introvert (de vooruitgeschoven single van het nieuwe album, die eind april al is uitgekomen, nvdr.) laat ik gewoon ook eens die ándere kant van mezelf zien. Met een volledig orkest in de rug, dat wel. (grijnst)

Volgens onderzoek wisten introverte mensen veel beter om te gaan met quarantaines en andere lockdownmaatregelen. Herkenbaar?

Little Simz: Ik was meestal oké, ja. Wanneer ik niet moet werken, zit ik graag thuis, met enkel mezelf als gezelschap. Ik zag mijn extraverte vrienden veel harder worstelen met de eenzaamheid en het gemis, dat is een feit. Nu, ik heb geluk, want ik kan mijn gedachten kwijt in mijn muziek. Niet alle introverten hebben zo’n uitlaatklep, en dat kan problematisch zijn. Mijn advies: als je geen creatieve uitlaatklep hebt, ga dan op zoek naar een ander kanaal. Dat kan evengoed fitnessen of zo zijn. Als het je hoofd maar leegmaakt. Het is niet omdat je introvert bent dat je de muren op moet lopen omdat je eigen gedachten je dol maken.

De videoclip voor Introvert heb je in het Londense Natural History Museum gefilmd. Een speciale plek voor jou?

Little Simz: Natuurlijk, want ik ben hier om geschiedenis te schrijven, ya know what I mean? (lacht) De song op zich is al vrij bombastisch en episch, dus waarom niet all the way gaan in een museum, dacht ik. En tenzij ze aan de muur hangen of op een piëdestal staan, zijn vrouwen serieus ondervertegenwoordigd in musea, dus als ik daar iets aan kan veranderen, graag! ( grinnikt)

Je hebt Sometimes I Might Be Introvert net als je vorige album Grey Area gemaakt met je goede vriend Inflo, die tegenwoordig ook veel lof oogst voor zijn project Sault. Wat maakt hem zo’n goede producer?

Little Simz: Die man heeft gewoon een gave. Muziek heeft geen geheimen voor hem, en hij begrijpt heel goed hoe je een tijdloos, klassiek album maakt. En dat is wat ik ook wil doen, dus ja… Ik kan niemand beter bedenken om mijn grenzen mee te verleggen. Mijn muziek is dan wel geworteld in hiphop, maar daarom hoeft het niet constant boom bap of trap te zijn, hè. Ik wil ook tussen de ruimtes duiken, richting indie, jazz en funk, zonder daarbij op mijn identiteit in te boeten. En daar is Flo de beste in: ruimte creëren om je vrij in te bewegen, om je veilig aan nieuwe dingen te wagen. Zonder te moeten nadenken over ‘gaat dit wel werken op de radio?’ of zo. Ik vertrouw hem voor de volle honderd procent.

In Rollin Stone rap je ‘you can have opinions, just don’t mislead the youth in your raps’. Waarover heb je het daar precies?

Little Simz: Ik heb het over iedereen met invloed, iedereen die een platform heeft. Daar komt verantwoordelijkheid bij kijken. Wat je zegt, hoe het je zegt, zal mensen beïnvloeden. Het is belangrijk om dat te beseffen. Dus klets niet uit je nek, verkloot het niet, by not keeping it real.

In dezelfde song heb je het over op Gucci-maatpakken en in eerste klasse naar Tokio vliegen. Is dat ook ‘keeping it real’?

Little Simz: Tuurlijk, want die dingen maken nu eenmaal deel uit van mijn leven. Ik ga soms naar chique events, en dan kleed ik me mooi. Dat is evenzeer mijn realiteit als de issues met mijn afwezige vader, waar ik het over heb in I Love You, I Hate You. Het zijn twee zijden van dezelfde medaille.

Fantaseren over Guccipakken is evenzeer deel van het leven als racisme, vrouwenrechten, bendegeweld in Londen en voor erkenning knokken?

Little Simz: Nou, ik fantaseer doorgaans niet echt over Gucci…

Ik had het over andere mensen, over je luisteraars.

Little Simz: Tja, je kunt niet verwachten dat iederéén zich in ál je teksten herkent, hè. Of mensen zich aangesproken voelen is heel subjectief. Ik ga gewoon geen enkel onderwerp uit de weg, en ik heb geen zin om een heel album vol politieke statements te maken. Er moet een balans zijn. Sometimes you just have to vibe.

‘Niet elke zwarte persoon denkt of voelt hetzelfde’, zei je eerder dit jaar over activisme en Black Lives Matter in The Guardian. Waar sta jij in het hele woke-debat?

Little Simz: Zelf beweer ik in elk geval niet ‘woke’ te zijn. Meer zelfs, politiek op zich houdt me weinig bezig. Ik zie, ik voel, en daar spreek ik over. Ik pretendeer niet alle antwoorden te hebben, en dat is oké. Het is des mensen om niet perfect te zijn, om niet alles te weten. Ik vind dat iedereen recht op zijn eigen onafhankelijke gedachten en gevoelens heeft, over eender wat. Maar vooral online laaien de gemoederen soms hoog op, en dat kan behoorlijk overweldigend zijn. Zeker bij diepgewortelde trauma’s, iets wat je vaak ziet bij zwarte gemeenschappen. ‘Trauma bonding’ heet dat. En sommige mensen zijn dan ook nog eens heel luid en in your face met hun pijn en hun grieven, omdat het internet voor hen de enige weg is om die dingen te ventileren. Dat is voor mij het moment om mijn mentale gezondheid te beschermen en weg te stappen van social media en zo. Ik heb mijn muziek, ik hoef niet online te gaan.

Je vorige album eindigde met Flowers, naar eigen zeggen een soort liefdesbrief aan alle getroebleerde, vroeg gestorven artiesten, zoals Kurt Cobain, Jean Michel Basquiat en Amy Winehouse. In Introvert refereer je opnieuw aan Winehouse: ‘At night I wonder if my tears will dry on their own / Hoping I will fulfil Amy’s purpose.’ Wat was Amy’s doel precies?

Little Simz: Ik denk dat ze op aarde gezet was om mensen te zegenen. Met haar muziek, haar boodschap, haar stem. Amy was ook zo onbeschaamd zichzelf. Heel erg Londen, heel erg Camden, heel erg puur. Ik zou graag ook zo onbeschaamd mezelf zijn.

Amy behoort tot ‘club 27’, het illustere rijtje artiesten die op hun 27e overleden zijn. Jij bent dit jaar 27 geworden.

Little Simz: En dat was best confronterend. Want ik besef, nu ik tot hier geraakt ben, dat ik nog een heel leven voor me heb. En dat Amy’s leven echt wel zot vroeg afgebroken is. Wie weet wat ze allemaal nog had kunnen bereiken. Na tien jaar carrière heb ik nog steeds het gevoel dat ik nog maar aan het begin sta. I’m just getting in the pool. Er ligt nog zóveel voor me.