Jonas Boel
‘Laat Raymond zingen voor het klimaat: “Vlaanderen boven, boven de zeespiegel!”‘
Er begint sleet te zitten op de klimaatacties van Anuna De Wever en co, stelt Knack Focus-journalist Jonas Boel vast. Hij stelt voor om de krachten muzikaal te verenen: ‘Denk aan alle mogelijkheden die een groots opgezet ‘Music for Climate’ kan bieden.’
‘Zo moet het dus geweest zijn om een Beatle te zijn.’ Woorden van een persfotograaf, opgetekend door een journalist van De Morgen, als reactie op de mediaoverrompeling die de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg te beurt viel, toen ze vorige week donderdag meeliep in de wekelijkse klimaatmars in Brussel.
Voor haar jonge volgelingen in België, en intussen ook in vele andere landen, is Thunberg een idool. ‘Make the climate Greta again’, staat te lezen op pancartes her en der. Een half jaar nadat ze voor het eerst, in plaats van op de schoolbanken, op de stoep voor het Zweedse parlement ging zitten, is Greta een ster. Haar voornaam is een begrip op zich, zoals Whitney destijds of Ariana. De egards waarmee politieke toppers haar ontvangen of uitnodigen om te speechen, doen denken aan wat Bono ooit te beurt viel, toen de zanger van U2 nog het geweten van de wereld speelde.
Ook gisteren tekende Greta present op de klimaatmars, deze keer in Antwerpen. Het aantal aanwezigen werd geschat op 3000, evenveel als op de eerste mars in Brussel, op 10 januari, maar tien keer minder dan de piek van ruim 30.000 ‘klimaatspijbelaars’ op 24 januari. Ondanks de schijnbaar tomeloze energie en weerbaarheid van Anuna, Kyra, en co – ook zij zijn hun familienaam ontgroeid – blijkt er sleet te zitten op de door jongeren gedragen klimaatacties.
Laat Raymond zingen voor het klimaat: ‘Vlaanderen boven, boven de zeespiegel!’
Toen Jinnih Beels van SP.A in een interview liet verstaan dat het stilaan welletjes was geweest met die klimaatbetogingen, kreeg ze vanuit de organisatie de wind van voren. Het signaal is gegeven, aldus Beels, en dat was niet naar de zin van Anuna De Wever: ‘Haar uitspraak bewijst dat we blijkbaar nog onvoldoende ons punt hebben gemaakt’. Dat de klimaatprotesten stilaan uitdoven, daar wil ze niet van weten, verwijzend naar de vele, over het land verspreide, lokale initiatieven.
Toch dreigt de beweging, deels door die versplintering, haar momentum te verliezen. Van climate mania naar klimaatmoeheid, de tekenen zijn aan de wand.
Daarom denk ik dat de jonge klimaatactivisten stilaan een Live Aid-moment kunnen gebruiken. In hun wedloop met politici, die zich de luxe van het niets doen kunnen permitteren, richting de verkiezingen in mei, is de beweging aan een nieuwe adem toe. En na alle media-aandacht, de steun van experten, en schouderklopjes van bepaalde partijen, prominenten en organisaties, is er nog een onaangeroerde kaart die ze kunnen uitspelen: cultuur.
Ik verwijs naar de woorden van Georgia Anne Muldrow, een politiek en sociaal geëngageerde r&b-artieste, in een Knack Focus-interview, eind vorig jaar. Muldrow is van mening dat de politiek de grote issues in de maatschappij niet echt aanpakt. ‘Het enige wat politiek doet, is pleisters op grote, gapende wonden kleven’, aldus de zangeres. ‘Daarom zeg ik dat politiek tekortschiet. Cultuur is het antwoord. Cultuur is wat mensen bindt, hoe dingen evolueren, wat de mensheid vormgeeft. Cultuur is leven. (…) En muziek is een geweldig instrument om die boodschap te verspreiden. Muziek is mijn technologie om te helpen, te leren, te helen’.
Heal the world. Woorden die via satelliet de hele wereld rond gingen tijdens de Live Aid-concerten op 13 juli 1985 in Londen en Philadelphia. Live Aid was de apotheose van een door gruwelijke televisiebeelden aangewakkerde golf van solidariteit met de hongersnood in Ethiopië.
Dergelijke concerten, waarin pop- en rocksterren de politiek op sleeptouw nemen, waren toen al niet nieuw. In 1971 organiseerde ex-Beatle George Harrison het Concert For Bangladesh, als benefiet voor de door oorlog en milieurampen veroorzaakte humanitaire ramp die zich afspeelde in het Zuid-Aziatische land. Eind jaren 70 schopte Rock Against Racism met een resem festivals Engeland een geweten, als reactie op het groeiende racisme en nationalisme in het land.
De bosbrossers trokken al de aandacht van Leonardo DiCaprio, zo blijkt via zijn Instagram. Stuur die mens een mail. Een videoboodschap is het minste wat ie kan doen.
Recenter, en dichter bij huis, waren er in 2006 de 0110-concerten in Antwerpen, Gent, en Brussel. Dat een groot deel van de Belgische muziekfamilie zich destijds als één blok, één week voor de gemeenteraadsverkiezingen, engageerde ‘voor verdraagzaamheid, tegen racisme, en tegen extremisme’ maakte menig politici toen behoorlijk nerveus. Getuige de harde uithaal van Bart De Wever in een column voor De Morgen: ‘een welgemeende shut the fuck up‘, schreef ie. Uiteindelijk wist 0110 in totaal zo’n 100.000 mensen te verzamelen. Niet slecht voor een burgerbeweging. En misschien kan het binnenkort nog beter. Met Greta hebben de klimaatactivisten alvast een Beatle in de rangen.
Denk aan alle mogelijkheden die een groots opgezet ‘Music for Climate’ kan bieden. Naast de muzikale mobilisatiekracht van ongetwijfeld vele artiesten – ik denk bijvoorbeeld aan Sioen, die in juni vorig jaar z’n schouders zette onder Plastic Attack – kunnen ook wetenschappers en economen hun zeg doen voor een groot, tot in alle huiskamers gestreamd publiek.
Potentiële festivalpartners kunnen hun milieuvriendelijke initiatieven in de kijker zetten. Jeroen Vereecke, de organisator van Boomtown die eind januari op de website van VRT NWS een scherp opiniestuk over ‘festivalrommel’ schreef, zal zich maar wat graag engageren.
Een festival kan ook een manier zijn om het opflakkerende generatieconflict te bedaren. Babyboomers en millennials samen op een podium – laat de cynici op Facebook dan nog maar eens kankeren over ‘verwende pubers’. En waarom niet goed hoog mikken? De bosbrossers trokken al de aandacht van Leonardo DiCaprio, zo blijkt via zijn Instagram. Stuur die mens een mail. Een videoboodschap is het minste wat ie kan doen.
1.0#Regram #RG @guardian: Thousands of teenagers in Belgium took part in another student strike action for climate change on Thursday, following similar protests in recent weeks. A reported 30,000 people skipped classes for the marches held in Brussels, Liege and Leuven, which included primary school pupils. A number of children also demonstrated outside the home of Belgium’s environment minister ahead of the event. 3,000 academics and scientists have backed up the protests, saying “the activists were absolutely right.” Photos: Paul-Henri Verlooy/Belga via ZUMA Press/REX/Shutterstockleonardodicapriohttps://www.instagram.com/leonardodicaprio15066077551970641405744542540_1506607755Instagramhttps://www.instagram.comrich658
View this post on InstagramA post shared by Leonardo DiCaprio (@leonardodicaprio) on
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
En contacteer meteen ook Roger Waters van Pink Floyd. Kan hij Another Brick In The Wall, te horen op één van de eerste klimaatmarsen, live komen brengen. En als Waters bezet is, dan stel ik voor dat Arno een eigengereide versie van The Who’s My Generation komt zingen: ‘Hope I die before it gets cold!’. Of anders Raymond Van Het Groenewoud: ‘Vlaanderen boven, boven de zeespiegel!’
Eén groots, verbindend event met al dan niet internationale weerklank, ooit heeft het z’n nut bewezen. Ergens heeft Jinnih Beels gelijk: het signaal is gegeven. Nu is het een kwestie om dat signaal zo creatief en luid mogelijk te versterken.
Elke vrijdag linkt Jonas Boel de politieke actualiteit aan de muzikale geschiedenis.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
