Dagelijks stelt Knack Focus u een jonge beloftevolle muzikant voor die ten dans speelt op Theater aan Zee. Ten Adem situeert zich in de grenszone tussen muziek en poëzie.
Ten Adem is het duo Bardt Jaques en Ben Schockaert. Zelf omschrijven zij zich als poëzieband. Qué? “We vertrekken van de teksten en maken daar melodieën bij zodat muziek en tekst elkaar verstevigen,” legt Bardt Jaques uit, die verantwoordelijk is voor de teksten.
“Voor de dichters ben ik een muzikant en voor de muzikanten ben ik een dichter. Ik vind dat wel een aangename positie (lacht). Wij hebben een eigen stem en een niche. Niet dat wat wij doen niet bestaat. Ik ben gewoon niet zo bezig met categoriseren. Ten Adem wil gewoon goede dingen maken. Wat dat dan precies is, daar moeten anderen maar over oordelen,” aldus Jaques.
Buitenbeentje
Niet dat dat categoriseren voor iedereen evident is. “Het publiek weet niet zo goed waar zich aan te verwachten (lacht). Wij spelen op heel diverse plekken. Cafés, spoken word avonden, poëzieavonden, kleine festivals. In Amsterdam hebben wij Mind the Gap gewonnen, een wedstrijd voor woordkunst. Daardoor mochten we vaak optreden in Nederland. Daar is er een langere woordtraditie. Hier zijn we altijd het buitenbeentje.”
Jaques ziet een duidelijk verschil tussen lees- en luisterpoëzie. “Er gelden andere wetmatigheden. Als je op een podium staat, moet je directer inwerken op het publiek. Mijn teksten die ik schrijf in functie van het beluisteren. Ik publiceer op podium, niet op blad.”
Maar dat doel was er nog niet toen Jaques zijn schrijfsels neerkladde. “Ik ben ook begonnen als iemand die verzen schreef. Er zijn meer mensen die poëzie schrijven dan die er lezen. Ik denk ook dat je met één goed optreden soms meer mensen kan bereiken dan met een poëziebundel.”
“De momentane sfeer speelt een belangrijke rol. Het zou ideaal zijn als we een kleine bundel met de teksten in combinatie met een cd kunnen uitbrengen. Het is performance, maar ik hoop dat er enige kwaliteit overblijft van mijn woorden zonder het live-aspect.”
Herkansing
Voor Ten Adem is mogen spelen op TAZ net dat tikkeltje anders. “Ik ken het festival heel goed. Ik ben opgegroeid in Bredene en kom al sinds 1996 naar TAZ. Ik hing toen veel rond op Café Koer om een pintje gaan drinken. Ik hou enorm van de ongedwongen sfeer die hier hangt. Het is dus fantastisch om hier nu zelf te staan,” legt Jaques uit.
Al scheelde het niet veel of TAZ ging door zonder Ten Adem. “Vorig jaar hadden we in een klein station een optreden. Daar zeiden ze ons dat we TAZ moesten contacteren. De organisatie is toen komen kijken. Helaas was dat ons slechtste optreden, echt verschrikkelijk, vreselijk geluid en publiek (lacht). Toen werden we dus niet genoeg bevonden. Ik stuurde een mail en legde uit wat er aan de hand was, waarop we tot onze eigen verbazing een nieuwe kans kregen en de organisatie nog eens is komen kijken. Toen was die gelukkig overtuigd.” (MVG)
