M83, afkomstig uit het Franse Antibes, is genoemd naar een spiraalvormig sterrenstelsel (Messier 83), wat wellicht verklaart waarom de muziek van de band bij momenten zo ‘out there’ klonk.
De enige constante in het gezelschap, dat al een kwarteeuw meedraait, is producer, zanger, songwriter en multi-instrumentalist Anthony Gonzalez. De man heeft al enkele soundtracks en negen langspelers op zijn naam staan, waarvan het eerder dit jaar verschenen Fantasy de recenste is. Oorspronkelijk maakte M83 vooral elektronische muziek, maar tegenwoordig is het een uit de kluiten gewassen live-band, die shoegaze, dreampop en psychedelia samensmelt tot muziek waarop het heerlijk trippen is.
Tijdens Pukkelpop hield de groep ergens het midden tussen MGMT, Flaming Lips, Air en Tame Impala. Gonzalez zong en speelde, als hij niet aan knopjes draaide, vooral gitaar en draaide zijn hand niet om voor een epische, naar Pink Floyd verwijzende solo. De rol van de synths was echter niet minder prominent. Af en toe voegde een viool, een saxofoon of de stem van de toetsenspeelster wat extra klankkleuren toe en ook de belichting en de visuals droegen bij tot de heady vibe.
Op het podium werden pastorale momenten, zoals Water Deep, afgewisseld met stevig rockende passages en prijkten zowel vocale als instrumentale nummers op de setlist. Van de nieuwe songs was Oceans Niagara, gebouwd op een even aanstekelijke repetitieve synthriedel, onze favoriet. Maar het nummer dat de toeschouwers in één keer wakker schudde en in beweging kreeg was het uiterst dansbare Midnight City uit 2011, de grootste hit die M83 tot dusver op de wereld afvuurde.
Een feestelijk einde van een in alle opzichten meeslepend concert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier