Besmettelijke cinema: vijf uitstekende films waarin een ziekte uitbreekt

Van Soderbergh tot Cuarón: vijf klassiekers om te herbekijken in virale tijden.

Het coronavirus laat ons klaarblijkelijk teruggrijpen naar films, series en boeken die vertellen over hoe de wereld aan een ziekte zou kunnen bezwijken. De pest van Albert Camus vliegt weer over de toonbanken, VTM haalde Cordonvan onder het stof en Steven Soderberghs virale klassieker Contagion wordt weer massaal opgevraagd. Voor wie van het genre houdt, is er genoeg keuze om een paar weken quarantaine te overleven.

Contagion (2011)

In december stond de apocalyptische thriller van Steven Soderbergh op nummer 270 in de lijst met meest opgevraagde Warner Bros.-films. Op dit moment staat hij op plaats 2, meldde Buzzfeed onlangs. Voor wie al begint te sidderen bij de mondmaskers in het journaal, is Contagion alvast geen fijne filmavond. Soderbergh schetst een dodelijke epidemie die zich razendsnel over de planeet verspreidt en de panikerende wereldbevolking stevig dreigt uit te dunnen. De regisseur legt het accent op de medische wetenschap, de te volgen procedures en het heroïsche researchwerk van virologen en de mensen van de Wereldgezondheidsorganisatie (rollen van Kate Winslet en Marion Cotillard) die een remedie proberen te vinden terwijl de slachtoffers in quarantaine geplaatst worden en een gewetenloze blogger (Jude Law) de paranoia en samenzweringstheorieën oppookt.

The Andromeda Strain (1971)

U kent Robert Wise misschien nog het best van The Sound of Music, maar hij heeft in zowat elk genre een meesterwerk gemaakt. Binnen de sciencefiction was dat The Day the Earth Stood Still, maar ook deze Michael Crichtonverfilming is een topper. Alles draait rond een virus dat samen met een NASA-satelliet in een dorpje neerstort en daar iedereen besmet. Dat het interieur van het geheime lab waar de wetenschappers aan een oplossing werken u doet denken aan Stanley Kubrick is geen wonder: al de speciale effecten en de computeranimatie van het vijandige micro-organisme in het zenuwcentrum zijn van Douglas Trumbull, de ontwerper van de baanbrekende effecten uit 2001: A Space Odyssey. Voor wie er niet genoeg van kan krijgen: in 2008 draaide Mikael Salomon (Band of Brothers, Rome) nog een tweedelige miniserie op basis van Crichtons boek.

28 Days Later (2002)

Schalde Run Run Run van The Velvet Underground door de boxen toen Alex Garland het scenario schreef van dit door Danny Boyle geregisseerde horrorfestijn? Het zou zomaar kunnen, want de ‘zombies’ spurten op Boltsnelheid doorheen deze korrelige nachtmerrie, waarin Engeland overrompeld wordt door mensen die aan een soort hondsdolheid ten prooi zijn gevallen. Onvergetelijk: de monumentale beginscène waarin de jonge Jim (Cillian Murphy) beduusd door de verlaten straten van Londen wandelt op de aanzwellende postrocktonen van Godspeed You Black Emperor.

Children of Men (2006)

Engeland, anno 2027. Een mysterieus virus heeft de hele mensheid onvruchtbaar gemaakt. Bovendien wordt het Verenigd Koninkrijk overspoeld door asielzoekers, die massaal worden opgepakt. Ook Theo Faron (Clive Owen), een gewezen activist en uitgeblust bureaucraat, wordt met de neus op de rampspoed gedrukt wanneer zijn revolutionaire ex (Julianne Moore) hem vraagt om haar te helpen de vluchtelinge Kee, de enige zwangere vrouw ter wereld, het land uit te smokkelen. In de regisseursstoel van deze met twee Oscarnominaties bekroonde parel zat Alfonso Cuarón, die later nog veel grotere successen zou oogsten met Roma en Gravity. Hij en cameraman Emmanuel Lubezki, die ook verantwoordelijk is voor de uitzonderlijke beelden van Gravity, houden het hier samen onwaarschijnlijk intens.

Panic in The Streets (1950)

In het New Orleans van meesterfilmer Elia Kazan (East of Eden, On the Waterfront) lopen een brutale moordenaar en zijn trawanten rond met de builenpest, achternagezeten door een gezondheidswerker en een politieman die een epidemie proberen te voorkomen. Wonderbaarlijk efficiënte, complex afwikkelende, bescheiden film noir met genre-icoon Richard Widmark en de onvergetelijke Jack Palance in de hoofdrollen. Ook Zero Mostel is van de partij, enkele jaren voor Kazan hem verklikte aan McCarthy’s communistenvretende House Un-American Activities Committee.