Gunter Lamoot doet waarin hij uitmunt: het zodanig averechts monteren van dagelijkse dingetjes dat de zaal afwisselend fronst en schatert.
‘Awel, ziet ge niks?’, Lamoot moet de vraag vaak stellen in Oostende voor hij het gewenste antwoord krijgt. ‘Gasten, de rest van de voorstelling is op dat antwoord gebaseerd dus zonder het antwoord kan ik niet verder. Komaan, wat zie ge aan mij?’ Dat het antwoord zo lang uitblijft, is niet erg. Het daagt het improvisatietalent van Lamoot uit. Al tijdens die eerste minuten merk je: Lamoot is een meester in het bespreken én beantwoorden van zijn publiek.
Lamoot is intussen 52 en deeltijds in dienst bij De Ideale Wereld, waar hij onder meer filmpjes monteert en beestige benefietsongs inzingt. De filmpjesfascinatie – die leidde onder meer tot het heerlijke televisieprogramma Superstaar – is niet weg te denken uit The One and Lonely. Lamoot staat rustig achter de microfoon. Aan zijn ene zijde prijkt een lang smal scherm waarop hij onder meer zijn soapvrienden toont. Meer verklappen is zonde. Aan de andere zijde staat een mysterieuze tafel met piano. Voor een intiem muzikaal moment. Ooit. Tijdens de show.
Wat Lamoot vooral geweldig goed doet, is als een dirigent zijn orkest – met name: zijn publiek – bespelen met als grappen verpakte ontboezemingen
Maar wat Lamoot vooral geweldig goed doet, is als een dirigent zijn orkest – met name: zijn publiek – bespelen met als grappen verpakte ontboezemingen over wat de leeftijd met zijn ‘onderkant’ doet en welke pilletjes welk effect hebben. In de herhaling zit geregeld de grap verstopt. Zo vertelt Lamoot dat hij een grap over Elixir d’Anvers zal vertellen. Hij schreef de aankondiging van die grap zo secuur uit dat hij zowat vijf minuten hetzelfde zegt. Hoe vaker hij zichzelf herhaalt, hoe grappiger het wordt.
Is dat het enige? Neen, gelukkig niet. De stand-upcomedian die ooit als Madame Veronique een pluchen konijn hielp bevallen van een gevild konijn, kreeg iets zachts in en over zich. Dat verklaarde hij ook in Knack Focus: ‘Dit keer wordt het gezellig’. Halverwege de show wordt het te gezellig en te veel gezeur over de kwaaltjes van een vijftiger. Dan zakt de show echt in mekaar. Tot Lamoot ons meetroont naar zijn huis en kwistig is met energietips, observaties over het gebruik van toiletpapier bij zijn vrouwelijke gezinsleden en met enige schaamte toeschouwer wordt van het seksleven van zijn dochter.
Die moppentsunami uit het gezin Lamoot spoelt aan bij een muzikaal en absurdistisch hoogtepunt. En dan krijgt ook Veronique nog het woord.
The One and Lonely is geestig, verrassend maar soms té gezellig. Lamoot start rustig maar vlijmscherp improviserend. En er kan veel meer scherpe improvisatie toegevoegd worden om de show geestiger en gevaarlijker te maken.
The One and Lonely reist nog tot 20 mei door het land. gunterlamoot.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier