Danser Mohamed Toukabri walst, draagt en jaagt zijn moeder over de scène in The Power (of) the Fragile.
Exact een jaar geleden zou de in Brussel wonende en werkende danser/choreograaf Mohamed Toukabri in première gaan met The Power (of) the Fragile. De overheid stak daar een stokje voor. Toukabri’s in Tunesië wonende en werkende moeder, Maimouna Latifa Khamessi, kreeg geen reisvisum. Teleurgesteld kroop Toukabri in zijn pen. In zijn open brief schrijft hij verbitterd: ‘Today I stand alone on this side, calling myself a citizen of the first world, the world of fairness and equality, of white privilege, the civilised world, the world of white saviours. But the person who offered me life is considered a third world person, and is not allowed to join this side.’
Fragmenten uit de brief verwerkt hij ook – als voice-over – in de voorstelling die vooral ontroert wanneer Toukabri alle danstechniek en kracht waarover hij beschikt, inzet om zijn moeder te laten stralen, tollen en rollen over de vloer.
Maimouna Latifa Khamessi werd geboren en getogen in Tunesië. Danseres worden, was haar kinderdroom. Groot was haar vreugde toen haar zoon een danser werd. Groot was haar verdriet toen ze haar zoon zelfs niet kon zien afstuderen bij P.A.R.T.S. omdat ze ook toen geen visum kreeg.
Het stuk ontroert vooral als Toukabri alle danstechniek en kracht waarover hij beschikt inzet om zijn moeder te laten stralen.
Khamessi vertelt dit met een gebroken, stille stem. Gezeten op een stoel te midden de scène, met een flesje water bij de hand en een glunderende zoon die vanaf de zijkant toekijkt. Nadien zal ze op het podium (en op de schouders van haar zoon) herrijzen als ‘The Statue of the Integration’ en oogt ze als een 21ste eeuwse en flamboyante variant van The Statue of Liberty in New York.
Dat ‘politieke luik’ is het tweede deel van de voorstelling die begint met een gidsbeurt. Toukabri toont zijn moeder de scène en de coulissen. De vrouw kijkt stil en vol sprankelend verlangen toe. Toukabri startte, zo vertelt hij tijdens de voorstelling, zijn danscarrière op de tonen van Igor Stravinsky’s Le Sacre du Printemps. Hij laat zijn moeder op diezelfde muziek starten en kijkt aangedaan toe hoe ze vol trots en waardigheid de scène op schrijdt. Dan dansen ze samen een bloedmooi duet. Ook op de tonen van Nina Simones ingetogen Images weten de twee te ontroeren. Soms danst Toukabri omheen zijn moeder in een stijl die veel perfecter maar, gek genoeg, veel minder indruk wekt dan de imperfecte maar doorleefde dans van zijn moeder.
Wanneer zijn moeder hem toefluistert dat ze dat eigenlijk wat saaie muziek vindt, knalt Le Freak van Chic door de boxen. In een mum van tijd dolt Khamessi met een aanstekelijke flair over de scène en toont onversneden dansplezier. Het is het soort plezier dat je vaker op feestjes spot dan tijdens ernstige dansvoorstellingen. Haar zoon staat erbij, kijkt genietend toe en verruilt vanaf dan zijn strak dansgelaat voor een gezicht vol expressie.
Als Le Freak van Chic door de boxen knalt, dolt Khamessi met een aanstekelijke flair over de scène en toont onversneden dansplezier.
The Power (of) the Fragile is een eerlijk, ontwapenend en tijdens het eerste deel soms wat stroef gemonteerde dansvoorstelling die je doet glimlachen. Want op de scène staan twee mensen die zich amuseren, elkaar graag zien (en dat onbeschaamd tonen) én samen hun kinderdroom beleven.
The Power (of) the Fragile speelt dit najaar nog in Brussel, Gent, Leuven en Marseille. Klik hier om de trailer te bekijken. Alle info: caravanproduction.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier