When Giants Walked the Earth

Eerste zin Het kon overal gebeuren, maar het was altijd het beste als het in Amerika gebeurde, het beloofde land, de wereld van oneindige mogelijkheden.

Het traject van Led Zeppelin ging gepaard met zoveel ontaarding dat zelfs wie niets van deze Britse hardrockgroep op dubbele luchtgitaar kan naspelen vast wel eens wat heeft horen waaien over zwarte magie, seks met minderjarige groupies of een in zijn kots gestikte drummer. Waarom Mick Wall dan nog de aandrang voelde deze ongeautoriseerde biografie (uit 2008, maar nu pas vertaald) aan te dikken met verzonnen quotes? Ook al zijn die vaak paginalange passages ‘op feiten en onderzoek gebaseerd’, best psychologisch van aard en deugdelijk geschreven? Allicht een prozaïsche schoenlepel om in de psyches te glijden van rocksterren die de gouden jaren van het genre hebben meegemaakt, toen zowat de tolerantie van het oude Rome heerste. Verwarrend is het wel, want je weet niet altijd in wiens hoofd Wall zich verplaatst. Maar gaandeweg gedoog je zijn stijlkeuze, zoals je hem ook dat ellenlange exposé over Jimmy Pages idool, occultist Aleister Crowley, vergeeft. Grootste struikelsteen is het euvel waaraan bijna alle Led Zep-boeken lijden: de onwil om de muziek met evenveel aandacht te bejegenen als de smeuïge fabels. Ook feitelijk valt When Giants Walked the Earth te consumeren met de nodige korrels zout.