Villagers

These, antithese en synthese: rond dat filosofische patroon lijkt singer-songwriter Conor O’Brien zijn jongste drie platen te hebben bekokstoofd. De weelderige, kinetische electrofolkpop van Awayland en de thematische eenheid van Darling Arithmetic (over de zegen en de vloek van uit de kast komen) ontmoeten elkaar halfweg op deze andermaal heel deugdelijke verzameling songs. Als Ier én gay moest O’Brien wel ooit zijn gedachten over geloof laten glijden, maar natrappen naar versmachtende conservatieve krachten doet hij niet. Net zoals Ierland in zekere zin pas onlangs de eenentwintigste eeuw is binnengetreden, schrijft O’Brien veelal vanuit hoop en optimisme. De muziek schraagt dat gevoel met veel decoratieve grooves, glinsterende details en samples uit soul- en gospelplaten.