PARADISE

Parels en hoogtepunten bij de vleet op Happy Birthday Galerie Perrotin, al gaat met al dat artistiek gebulder wel iets fijnzinnigs verloren.

CHIHO AOSHIMA, 2002

TE ZIEN OP HAPPY BIRTHDAY GALERIE PERROTIN, TRIPOSTAL, RIJSEL, TOT 12/1

Het feeërieke Paradise is digitaal geconcipieerd en geprint op fotopapier. Op de expo in Rijsel vult het een grote muur, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn: de afmetingen hangen af van de beschikbare ruimte. In dit droomlandschap zweeft een idyllisch eiland tussen twee woeste vuurzeeën. Een sneeuwwit meisje op het dwalende stukje land blijkt een berg te zijn. Al kan witje met haar onwerkelijke aura en haar zeegroene haar ook wel als godin figureren, bijvoorbeeld van de dubbele rivier die aan haar navel ontspringt. Omdat er ook vissen en zeemeerminnen in zwemmen, is het niet helemaal duidelijk of de blauwe achtergrond nu een hemel dan wel een oceaan voorstelt.

Niet dat dat iets uitmaakt, dergelijke surrealistische associaties zijn net de sterkte van Chiho Aoshima (39). Haar werk is een en al raffinement, incluis verwijzingen naar de esthetisch verfijnde animatie van Hayao Miyazaki, maker van films als Spirited Away en Princess Mononoke. Daarmee staat ze overigens niet alleen. Aoshima is een van de vele Japanse kunstenaars die uit manga en anime putten. Ze distilleren uit de beeldtaal van die Japanse strips en tekenfilms prints, schilderijen, sculpturen en talloze snoezige gadgets.

De magische wereld van Chiho Aoshima is verbonden met die van de Kaikai Kiki Factory, een Japans collectief onder leiding van Takashi Murakami, wiens werk ook uitbundig present is op deze zilverenjubileumexpo van Perrotin, een van ’s werelds succesvolste galeries. Parijzenaar Emmanuel Perrotin (45) heeft kunstenaars in huis als Maurizio Cattelan, Wim Delvoye, het Scandinavische duo Elmgreen & Dragset en Damien Hirst. Dat met zulke namen een overtuigende tentoonstelling te maken valt, behoeft geen betoog. In het voormalige postsorteercentrum Tripostal barsten de zalen dan ook bijna uit hun voegen van het talent. Je vindt er een zwevende olifant van Daniel Firman, een subtiele, etherisch gekleurde installatie van Pieter Vermeersch, een hyperrealistische, uit de hemel gevallen engel (Sun Yuan & Peng Yu) en een enorme asbak met een afgehakte runderkop van Damien Hirst. Intensiteit alom, al waren we iets minder onder de indruk van een spatieuze zaal met wel erg burgerlijk aandoende schilderkunst. Opvallend genoeg lijkt ook de ontwapenende kant van kunst het wat te ontgelden tussen de strategisch opgestelde pronkstukken uit de Perrotinfabriek. Groots, grootser, grootst is zonder meer het motto, helaas wat ten koste van fijnzinnig of fris.

ELS FIERS