Voor de vrouwelijke lead in The Drop strikte Michaël R. Roskam een Scandinavische schone. Noomi Rapace (34) brak wereldwijd door als Lisbeth Salander in de Zweedse verfilming van de Millenniumtrilogie, en ze stond daarna bij onder anderen Ridley Scott en Brian De Palma op de set. In The Drop speelt ze het liefje van Tom Hardy, of toch van Matthias Schoenaerts. ‘Ik ben grote fan van de Belgen.’
NOOMI RAPACE: ‘Ik had het scenario van Dennis Lehane al lang geleden gelezen. Toen ik vernam dat Michaël Roskam aan boord kwam, heb ik zonder verpinken toegehapt. Ik was destijds zo onder de indruk van Rundskop dat ik meteen mijn team belde: ‘Wie is die kerel? Ik wil met hem werken!’ Hij is gepassioneerd, gefocust, en altijd goed voorbereid. Iemand met kennis van zaken die weet wat hij wil. Een echte old-school director.
Jullie konden het dus duidelijk goed met elkaar vinden/
RAPACE: Absoluut! Ik heb hem zelfs een scène gesuggereerd die oorspronkelijk niet in het scenario stond, en die iets meer duiding en achtergrond geeft bij de personages die ik en Matthias Schoenaerts vertolken. Toen ik Michaël achteraf in LA ontmoette, zei hij me dat het een van de beste scènes uit de film is geworden. Zoiets is natuurlijk fijn om te horen.
Verliep de samenwerking met Schoenaerts even gesmeerd?
RAPACE: Ja, ik hou van de Belgen! (lacht) Matthias is net zo gepassioneerd als ik. Als wij ons ergens aan verbinden, dan zijn we niet te stoppen. In The Drop hebben we maar twee scènes samen, maar het klikte echt. We wilden dolgraag nog eens iets samen doen, en hij heeft me daarna het scenario van Alive Alone aanbevolen (een thriller waarvoor Schoenaerts uiteindelijk verstek heeft gegeven, de mannelijke hoofdrol is naar Idris Elba gegaan, nvdr.).
Straks krijgen we je in het drama Child 44 van Daniel Espinosa te zien. Weer met Tom Hardy.
RAPACE: Ik kende Tom al twee jaar voordat we aan The Drop begonnen. Wij hebben ondertussen een vertrouwensband, we zitten constant te lachen en onnozel te doen tussen de opnames door. We voelden ons als een zigeunerfamilie die naar New York kwam. (lacht)
Je staat nu al geruime tijd in het middelpunt van de belangstelling, ook internationaal. Geniet je er nog een beetje van?
RAPACE: Het is heel dubbel. Ik prijs me extreem gelukkig dat ik met al die fantastische mensen kan samenwerken. Het voelt soms zelfs een beetje surreëel. Langs de andere kant probeer ik van het celebritywereldje weg te blijven. Ik hou niet van beroemdheid om de beroemdheid, dat kan een echt obstakel worden. Ik verkies kleine indiefilms, met personages die me écht aantrekken boven studioprojecten waar alleen maar een vette paycheck aan verbonden is, en je kop die overal ter wereld op posters staat.
Nochtans herneem je ook de rol van futuristische wetenschapster in de Prometheus-sequel van Ridley Scott.
RAPACE: Tja. Het hangt er natuurlijk ook van af met welke mensen je werkt. Ik ben naar Londen verhuisd, en ik merk dat de Amerikaanse filmindustrie nu echt Europese invloeden ondergaat. Twintig jaar geleden was een Hollywoodfilm een door en door Amerikaans product, nu is het een potpourri van culturen. Child 44 is zo’n echte Hollywoodfilm, maar de regisseur heeft Chileense roots, Tom Hardy is een Brit en ik ben van Zweeds-Spaanse origine. Dat is goed, want ordinaire blockbusters kunnen soms een domper zijn op de creatieve vrijheid.
DOOR ANDREAS ILEGEMS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
