MAN OVER WOORD

Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

Neen, kreunde ik, toen ik na vijf minuten Man over woord moest meemaken hoe Pieter Embrechts zich in de sofa naast een kakelverse moeder nestelde om het eens lekker leuk te hebben over het woord waarmee de meesten onder ons hun tanden in de taal zetten. Mama. ‘Een magisch moment’, prevelde Embrechts. ‘Lien, herinner je je nog dat moment?’ Natuurlijk deed Lien dat. Uniek had Lien zich die dag gevoeld. Officieel lid van het gild der mama’s. ‘Mama, mama, mama’, sputterde intussen het kleine wicht op haar schoot. Om niet helemaal weg te zinken in een moeras van meligheid, plukte Embrechts als bij toeval een professor taalstudie van onder de tafel. Inge Zink – zo heette ze – wist even rozig te vertellen dat de meeste kinderen met mama beginnen omdat de M en de A de makkelijkste klanken zijn.

Ik kreeg een acute aanval van heimwee. Naar het heerlijke boek over taal dat Joke van Leeuwen ooit schreef. Waarom een buitenboordmotor eenzaam is. Een grappige, spitse tocht door de taal – helemaal niet de kleffe poging die Embrechts leek te ondernemen. Maar kijk, na het babymoment schakelde hij prompt een versnelling hoger. Hij spreidde de door de airbag beschadigde oren van Elio Di Rupo open op de dissectietafel en boog zich met behulp van een andere prof op het effect van gehoorverlies op het leren van de taal. Daarna dook hij in de annalen van de beschaafde taal. Drie strijders van het eerste uur glommen minstens even hard als de pas geboende tafel waarrond ze waren neergezet. Echt boeiend moet dat gesprek niet geweest zijn, want elk van de drie kreeg hoogstens een zin tussen de stroom olijke beeldjes gewrongen. Beeldjes over ABN-strijders, over ABN-liedjes en over kinderen die de letters A, B en N vormden terwijl een knaap met de leeuwenvlag rond de letters cirkelde.

Hierna wandelde Embrechts een frituur binnen, waarop hij Vlaanderen prompt in vier zones onderverdeelde. Van west naar oost waren dat: de zone van de frikadel, die van de frikandel, die van de curryworst en die van de lange hamburger. Wat bleek correct? De frikadel, want de curryworst, dat was een worst met curry, hier geïntroduceerd door Frau Herta Heuwer. Het zijn totaal zinloze weetjes waarmee ik mijn brein graag volprop. Waarschijnlijk om te verhinderen dat ik me met echt belangrijke dingen ga bezighouden. Zoals welvaart voor iedereen, wereldvrede en een moestuin. En nu ik erover nadenk, mijn ergernis over het geëmmer over mama als eerste woord heeft natuurlijk alles te maken met mijn eigen magische moment. Ten eerste schetterde mijn oudste zoon als eerste woord ‘pa’, ten tweede bedoelde hij daarmee niet zijn verwekker – die al pocherig rondjes rond de tafel liep – maar wel het rode, opgeblazen springpaard dat in de hoek van de kamer stond. We troosten ons met de gedachte dat hij voor welvaart voor iedereen, wereldvrede en de moestuin zal zorgen.

Vrijdag, 20.40 – Canvas Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld

TINE HENS

‘PIETER EMBRECHTS

VERDEELDE VLAANDEREN

IN VIER ZONES: FRIKADEL,

FRIKANDEL, CURRYWORST

EN LANGE HAMBURGER.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content