MAN OF STEEL **
Zack Snyder met Henry Cavill, Amy Adams, Michael Shannon
Geen idee welk marktonderzoek eraan vooraf is gegaan, maar kennelijk zaten de kids massaal te wachten op nog maar eens een reboot van de Supermanfranchise. In 3D nog wel. Met 300-tiran Zack Snyder in de regiestoel. En Batmanmenner Christopher Nolan als scenarist en producent.
Van de campy fun van de oude Supermanfilms met Christopher Reeve blijft dan ook geen spaander heel, maar Nolan mag de Man van Staal dan nog met zoveel psychologische roestplekken patineren: uiteindelijk blijft het een scifi-avontuur over een vliegende vent die zijn onderbroek boven zijn maillot draagt en de wereld redt van snoodaards met gekke coiffures.
Dat blijkt in deze origin story nog steeds generaal Zod te zijn, net als Superman alias Kal-El alias Clark Kent afkomstig van de dode planeet Krypton, en dus wel erg belust op de aarde, waarmee Zod te kennen geeft toch al een tijdje de klimaatbijdragen van The Daily Planet te hebben overgeslagen, de krant waar journaliste en Supermanvertrouwelinge Lois Lane voor werkt.
Niet dat Man of Steel verveelt of geen spectaculaire set pieces bevat – dat mag ook wel voor 225 miljoen dollar. Alleen dient de 3D weer eens nergens voor, behalve om drie extra euro’s uit uw portefeuille te troggelen. Bovendien loopt Snyder in de actiescènes weer zo enthousiast met zijn digitale paintbox te klooien dat de slotact verzuipt in bombast, alsof Superman op elk moment zijn cape kan losrukken en ‘For Sparta!’ brullen.
Nog een geluk dat de cast er bij momenten wél een ziel in blaast. Michael Shannon beleeft duidelijk lol als intergalactische nemesis Zod, Diane Lane en Kevin Costner zijn adoptieouders waarvoor je Krypton graag even vergeet, Amy Adams is een leuke Lois Lane en Henry Cavill past prima in de Reeve-traditie van knappe houten klazen die twee uitdrukkingen hebben: één met bril en één zonder. Bovendien is Russell Crowe hilarisch als Supermans vader Jor-El, hoewel zijn terminale sérieux niet de indruk geeft dat het ook als dusdanig was bedoeld.
Even dubbelzinnig is de messianistische allegorie die Nolan ervan maakt. Is Superman, meer dan al die andere spandexdragers, altijd al de ultieme incarnatie van de Amerikaanse droom geweest, de perfect geïntegreerde immigrant die het tot held van het vrije Westen schopt; dan neemt hij hier wel heel vaak een Jezus-pose aan. Jesus Christ Superman? Dat zou kunnen kloppen, want dat zou betekenen dat Russell Crowe eigenlijk God is.
(D.M.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
