‘En wat vind je ervan?’ De kandidaat keek een beetje onwennig om zich heen. ‘Dit is toch Canvas?’, zag je hem denken. ‘Kan het werkelijk zo simpel zijn?’ Hij probeerde onder de tafel zijn van de zenuwen wippende been in bedwang te houden en antwoordde enigszins vertwijfeld dat hij het ‘een mooi decor vond’. Wat moest hij in godsnaam zeggen? Hij was een quizzer. Hij wist veel over de vreemdste dingen, maar aarzelde bij vragen over het leven van alledag. ‘Het lijkt op een sauna’, floepte hij eruit. ‘We kunnen hier ook naakt zitten’, schaterde de quizmaster tegenover hem, en ze keek alsof ze er werkelijk geen probleem mee had om haar blinkende vest en goudkleurige topje uit te trekken. ‘Nee, nee,’ schurkte de kandidaat, ‘dat zou wat eigenaardig zijn.’ ‘Man’, zag je hem in lichte paniek denken. ‘Dit is toch echt wel Canvas? Waar is dat logo? En wat als hij Wiki-pedia voor niets uit het hoofd heeft geleerd?’ Een gewoon gesprek, de luchtige nonsens van de social talk, het is zelden aan quizzers besteed.
In Lijst Debecker is de quizmaster een vrouw: al draait het om punten en jokers en seconden en lijstjes, het mag best een beetje gezellig zijn. Karolien Debecker is er de vrouw niet naar om theelichtjes uit haar mouwen te schudden of voiles in alle tinten rood rond de studiolampen te binden, maar ze weet wel hoe ze van een totaal onnatuurlijke situatie – wanneer zit een mens tegenover een wildvreemde om vragen te stellen over de meest bizarre onderwerpen? – de normaalste zaak ter wereld moet maken. Kandidaten zijn in haar ogen ook maar mensen, ook al scheppen ze er een bizar genoegen in om de reikwijdte van hun kennis als de pluimen van een pauwenstaart rond zich te schikken.
Enfin, het was tijd om er eens echt aan te beginnen. Of hij er klaar voor was? Hij zette zich schrap, de systeemlampen in zijn hoofd floepten aan. Dit was waarvoor hij daar zat. Kennis in stukjes kappen en in de juiste dosissen afwegen, met één oog op de af te vinken lijstjes en het andere op de klok. Dat was zijn biotoop. Daar voelde hij zich goed. Alles in zijn lijf stond strak.
‘Mismeesterde kunstwerken’, luidde het onderwerp van de eerste ronde. Een volgende kandidaat kreeg achternamen zonder voornamen voorgeschoteld. De wenkbrauwen van de klassieke quizzer schoten alras de hoogte in. Lijst Debecker roert niet in het vat van de typische kennis, de breinen achter de vragen proberen er een flinke draai aan te geven. En kijk, dat werkt best. Lijst Debecker is een quiz zonder pretentie, met een quizmaster die het schijnbaar zeer vermakelijk vindt om op die hoge stoel te zitten en op fluweelzachte toon de mannen – ja-ha, tot nu alleen maar mannen! – voor haar een beetje te jennen. ‘Nou, Geert, je bent van Limburg, maar de tijd gaat hier even snel als elders’, dat soort opmerkingen. Ben Crabbé had ze ook kunnen maken, met dat verschil dat Crabbé daarmee hoopt zijn persoonlijke score in de humorstatistieken toch enigszins boven zijn eigen lengte te doen uitstijgen, terwijl Debecker dat gewoon zegt om de mens voor haar op zijn gemak te stellen. Complexloos en ongedwongen, meer is Lijst Debecker niet. Maar net daardoor misschien wel gemaakt om lang mee te gaan.
***, van ma tot vr, 19.30, Canvas
DOOR TINE HENS
LIJST DEBECKER IS EEN QUIZ ZONDER PRETENTIE, MET EEN QUIZMASTER DIE HET ZEER VERMAKELIJK VINDT OM OP DIE HOGE STOEL TE ZITTEN.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
