Poppen uit plasticine, wolkenkrabbers op schaalmodel en een flinke dosis fantasie. Dat bleek in 1933 nog ruim voldoende om King Kong tot een angstaanjagend creatuur te kneden.

Anno 2005 gaat het er net iets ingewikkelder aan toe: er zullen honderden werkuren schuilen achter elke shot waarin de woeste gorilla straks te zien is. Die werden ofwel gepresteerd in de WETA Workshop, geleid door Oscar-winnaar Richard Taylor, of in WETA Digital, waar ex-George Lucas-werknemer Joe Letteri momenteel aan het hoofd staat. ‘Een winnende combinatie’ , vertelt Taylor, die trouwens al met Jackson samenwerkt sinds Meet the Feebles. ‘Beide firma’s hebben dezelfde eigenaar, en dat is uniek in deze branche. We hoeven elkaar niet te beconcurreren, en kunnen samen de problemen oplossen.’

En die zullen er beslist zijn: een monsterproductie als King Kong stelt heel wat technische en logistieke eisen. WETA Workshop heeft 172 werknemers fulltime in dienst, die meer dan 2500 stuks aan kostuums, maskers en wapens afleveren om de inboorlingen van Skull Island mee te tooien, én 42 miniatuursets, inclusief fauna, flora en mechanisch geanimeerde poppen. Die sets worden opgefleurd met 20.000 planten die in speciale serres gekweekt werden, en 280 volledig gerobotiseerde miniatuurbomen. Kwestie van de stormwind die over Skull Island raast er zo benauwend mogelijk te laten uitzien. Alleen al aan de look van King Kong – en dan hebben we het niet eens over de maquettes die op de set worden gebruikt – hebben drie animatoren meer dan twee jaar getekend, geboetseerd en gegomd.

Ook de werkdruk van WETA Digital is niet minnetjes. De update van King Kong telt meer dan 1000 shots die volledig of gedeeltelijk met de computer worden opgetrokken. En dat met behulp van hypergeavanceerde software-programma’s waarbij zelfs artificiële intelligentie komt kijken. Wanneer straks Jack Black en Naomi Watts door het akelig realistisch gereconstrueerde Manhattan van de jaren dertig struinen, weet dan dat bijna alles wat je ziet enkel en alleen uit bits en bytes bestaat. Idem dito voor het mysterieuze Skull Island.

‘We zijn zelfs niet eens naar New York geweest, omdat alles er sinds 1933 toch ingrijpend is veranderd’, lacht Letteri. ‘WETA Workshop heeft weliswaar een New York-set gebouwd, maar die wordt volledig omzoomd door blue- en greenscreens. Bijna alle gebouwen, auto’s, watermassa’s en landschappen hebben we digitaal heropgebouwd op basis van archiefbeelden, schetsen en 3D-scans. In ons archief steken wel tienduizenden bestanden, gaande van een simpel raamkozijn uit die tijd tot de Chryster Building. Een film als Jurassic Park is écht prehistorisch in vergelijking met de technologie waarover we tegenwoordig beschikken.’

Van die technologische bravoure moet de gigantische gorilla natuurlijk het prijsbeest worden. Kosten noch moeite werden gespaard om Kong zo fotorealistisch mogelijk over het scherm te laten stuiven. Daarvoor worden trouwens niet alleen rubberen maquettes, digitale scans en een batterij computers ingezet; ook acteur Andy Serkis, die in The Lord of the Rings-trilogie al model stond voor de Gollem, draagt zijn steentje bij. Op zijn motoriek en gelaatsuitdrukkingen zullen de mood swings en emotionele verzuchtingen van Kong worden gebaseerd. ‘Dit is een lastiger klus dan de Gollem’, zucht Serkis. ‘Gollem was mensachtig, kon praten en was ongeveer even groot als ik. Kong is een enorme gorilla die zich op vier poten voortbeweegt, en die enkel emoties kan overbrengen door middel van kreten en bepaalde gelaatsuitdrukkingen.’

Serkis heeft zich grondig in het onderwerp verdiept in een poging een psychologisch verfijnde acteerprestatie neer te zetten. ‘Ik heb allerlei boeken over gorilla’s gelezen, waaronder die van George Schaller en Diane Fosse. Ik heb verschillende zoölogen gecontacteerd en ben twee weken naar Rwanda geweest om er gorilla’s te bestuderen in hun natuurlijke omgeving. Weet je, het zijn stuk voor stuk complexe persoonlijkheden die even grillig, vrolijk of gemeen uit de hoek kunnen komen als mensen. De Kong die ik wil brengen is geen hersenloze primaat, maar een gekweld beest, een eenzame, gefrustreerde gorilla die beseft dat hij de laatste van zijn soort is.’ Of Serkis daarin geslaagd is, ziet u medio december.

Dave Mestdach