Lang geleden dat we nog zo gelachen hebben, tenminste toch met een nieuwsbericht waarin de woorden ‘Bono’ en ‘boos’ voorkwamen. U hebt er vast wel van gehoord. Vorige week doken op het internet plotseling enkele songs op van de nieuwe U2-plaat, die in het najaar moet uitkomen. Het management van de Ierse groep liet de vier nummers meteen weer weghalen, maar ondertussen waren ze natuurlijk al de hele wereld rondgegaan.

Nu ruikt zo’n lek meestal naar een goedkope publiciteitsstunt om de nakende release van een album wat extra onder de aandacht te brengen. Alleen is de manier waarop de songs ‘ontsnapt’ zijn zo amateuristisch dat er van enige planning geen sprake lijkt. Een Nederlandse fan van de band zag bij het regelen van zijn vakantie in Zuid-Frankrijk dat zijn bestemming vlak bij Eze lag, waar Bono een huis betrekt. Omdat hij op een forum gelezen had dat er daar door de open ramen van de villa soms nieuw U2-materiaal te beluisteren valt, trok hij erheen. Terwijl hij samen met enkele anderen op het strand stond, draaide Bono zijn stereo open en hoorden de voorbijgangers enkele gloednieuwe songs uit de volgende plaat van de groep. De Nederlandse toerist haalde zijn gsm boven, nam de muziek op, zette de files enkele weken later op een forum en bracht zo de bal aan het rollen.

Je kunt je natuurlijk vrolijk maken over de naïviteit van Bono, die toch zou moeten vermoeden dat bij de tientallen fans die zich op zijn strand verzamelen er wel ééntje een opname-apparaat in zijn broekzak heeft zitten. Het is alsof Brad Pitt zonder broek naar de bakker zou gaan om zich achteraf te verbazen over het feit dat er een foto van zijn blote billen in de krant staat. Maar wat nog het meest opvalt, is de reactie van het management. Dat liet alles zo snel mogelijk van het internet verwijderen.

Volgens de ‘dader’ – die op de Nederlandse fansite www.dutchu2show.nl over zijn wedervaren vertelde – is het verre van de eerste keer dat muziek uit Bono’s villa werd opgenomen. Onder de fans is het algemeen bekend dat je er wel eens nieuwe songs kunt horen, en er worden al een hele tijd zogenaamde ‘beach clips’ gemaakt – achtergrondlawaai met golven, pratende mensen en krekels inbegrepen. Die opnames deden echter meestal slechts in beperkte kring de ronde, tot nu.

De snelheid waarmee het management reageerde, zegt veel over hoe het internet in de muziekindustrie vandaag nog altijd als een bedreiging wordt beschouwd. Terwijl een andere supergroep als Radiohead de mogelijkheden van het world wide web omarmt en probeert te benutten, schopt U2 de fans tegen de schenen door met grof geweld enkele files van erbarmelijke kwaliteit – die dus geen enkele invloed op de verkoop van het album zouden hebben gehad – weg te halen.

Door Stefaan Werbrouck