De wild naar vrouwen tastende ‘Ahnuld’ Schwarzenegger – ‘I’m not a pervert, I was just looking for a G.I. Joe doll!’ – is verkozen tot gouverneur van Californië. Niet dat we iets anders hadden verwacht, maar onze hoofdredacteur wou toch dat we wachtten met deze column tot de uitslag vast stond. Acteurs, zeker slechte, hebben een voetje voor wanneer het op een succesvolle politieke carrière aankomt. Slechte acteurs hebben als uitstekend kenmerk dat ze maar één karakter kunnen acteren: zichzelf. Arnold wringt politieke kwesties uit de bezwete handen van beroepspolitici en verandert ze spontaan in plezierige nonsens waar de Amerikaanse pers – met haar infantiele liefde voor woordspelletjes – maar niet genoeg van krijgt: ‘Total Recall’, ‘The Governator’, ‘Kindergarten Gov.’, het hield niet op.

De bekendste entertainer-politicus was natuurlijk Ronald Reagan, ook gouverneur van Californië vooraleer twee termijnen lang president van de VS te worden. Om Reagans verkiezing alsnog af te stoppen, verscheen Gene Kelley in een tv-boodschap en zei: ‘In films speelde ik een gokker, een baseballspeler en ik zou een gouverneur kunnen spelen. Maar je zou toch echt niet willen dat een acteur gouverneur werd?’ De Californiërs vielen er niet voor, want ze houden wel van wat entertainment in hun politiek. Clint Eastwood geraakte er makkelijk verkozen als burgemeester van Carmel. Afgaande op de naam van het onooglijke dorpje was er toch bijna geen gespuis buiten te kuisen. Als je echter te ver in het collectieve geheugen ligt, wordt het moeilijker. Shirley Temple, nochtans een icoon, verloor een senaatszitje in 1967. George Takei, beter bekend als de Aziatische ‘Mister Sulu’ in Star Trek werd zelfs een grappige hak gezet in de race naar een zitje in het gemeentebestuur van Los Angeles in 1973. Tijdens de campagne kreeg elke kandidaat bij wet evenveel tv-tijd. Aangezien Star Trek nog herhaald werd, had Takei elke week al 17 minuten tijd opgebruikt, en mocht hij niet meer op het kleine scherm verschijnen.

Natuurlijk voegt Arnold een Oostenrijks accent en een prachtig ‘American Dream’-verhaal toe aan deze mix. Maar lees vooral niet te veel in deze verkiezing. Er zijn er zelfs die menen dat diens oneliner ‘hasta la vista’ alleen al voldoende is voor het charmeren van de stemmen der Latino ‘compadres’, alhoewel Arnie’s kennis van het Spaans niet verder reikt dan dat. Voor je het weet, denken sommige analisten dat Arnolds familienaam alleen al verantwoordelijk is voor een kwart van de zwarte stemmen.