Met ‘Elf Shot Lame Witch’ van The Germans is België weer een hels rockplaatje rijker. En waar kon een groep met zo’n naam zijn debuut beter gaan inblikken dan in het land van bratwurst en sauerkraut? Wij wilden het alvast vanop de eerste rij meemaken en trokken in ganzenpas en met de wijsvinger stevig tussen neus en bovenlip geklemd naar Berlijn. Don’t mention the war!

November 2007. Amper twee uur zijn we in Berlijn wanneer we op de Hackescher Markt worden aangesproken door een wulpse fräulein met een decolleté dat tot ruim onder haar navel reikt. Of we zin hebben in een verzetje? Vielen dank, maar we zijn alleen op zoek naar iets om te eten. Haar reactie klinkt even laconiek als routineus. ‘You can eat me!’

We houden onze portefeuille en onze gulp dicht en zetten koers naar Andere Baustelle, vroeger de vaste opnamestudio van Einstürzende Neubauten, maar sinds kort eigendom van hun producer, Boris Wilsdorf, die heden de laatste hand legt aan de debuutplaat van The Germans. In de ene hoek van de studio staat een flight case van Neubautengitarist Alexander Hacke, in de andere iets wat lijkt op een vliegtuigmotor. Bij de Neubauten is dat een instrument als alle andere. Achter een glazen wand staan Boris Wilsdorf en de verzamelde Germans over de mixing desk gebogen. Hoe ze hier in godsnaam beland zijn, willen we weten.

‘Dankzij een vlaag van overmoed’, zegt zanger-gitarist Vincent Callens. ‘Ik ben een fan van de Neubauten en aangezien de plaat die we aan het maken waren nogal naar krautrock begon te neigen, ben ik eens gaan rondsurfen. Zo ben ik op de MySpacepagina van Boris gestoten, heb ik hem een mail gestuurd met de vraag of hij onze plaat wou afmixen en niet veel later kreeg ik tot mijn verrassing een offerte terug. Hij is niet goedkoop, maar we hádden al 10.000 euro in onze cd geïnvesteerd, die extra 1000 euro kon er ook nog wel af.’

Boris Wilsdorf herinnert zich die mail nog goed. ‘Een groep die The Germans heet en bij een Duitse producer komt aankloppen: dat kon alleen maar een grap zijn’, lacht hij. ‘Maar ik vond hun demo’s wel goed. Ik herkende er de muziek van Can en The Velvet Underground in, dus dat kon niet mislopen.’ En toch. Het mixen blijkt minder snel te gaan dan gedacht. Twee songs zullen niet afgewerkt zijn wanneer The Germans morgenmiddag huiswaarts keren om zich weer op werk en studies te concentreren. Er wordt besloten om die rare snuiter met de gekke wenkbrauwen maar te vertrouwen en hem die laatste twee songs naar eigen goeddunken te laten afmixen.

‘Als dit maar goed afloopt’, klinkt het ’s avonds op café.

Kwak in de wasbak

Fast forward naar 2008. Elf Shot Lame Witch, de debuutplaat van The Germans, is klaar om en vrac naar de platenwinkels te worden verscheept. Wij vinden ze goed, maar is ze ook een beetje naar de zin van The Germans?

Vincent Callens: Twee dagen nadat we in Berlijn vertrokken waren, kregen we een mail van Boris: ‘Sorry guys, now I got Blixa on my back.’ Blijkbaar was hij hem in de studio komen opeisen omdat hij per se iets wilde opnemen. We waren er even niet gerust in, maar niet veel later kregen we dan toch onze twee songs terug. En we waren er heel, héél content mee.

Voor een groep met proginvloeden hebben jullie ontzettend korte songtitels.

Lennert Jacobs: We zullen je eens een geheim verklappen. Eigenlijk hebben we een hoop van de songtitels aangepast aan de plaattitel.

Vincent: Die we gepikt hebben uit Rosemary’s Baby.

Dus dáárom wordt Roman Polanski bedankt in de hoesnota’s.

Vincent: Voilà. In die film gaat Rosemary op zoek naar de zin ‘All Of Them Witches’ met behulp van een aantal letters. En een van de anagrammen die ze vormt is Elf Shot Lame Witch. Om het concept een beetje te doen kloppen, hebben we een paar van de songtitels dus maar veranderd: Ugly Joe werd Lame en In My Cars werd Witch. Shot heette eerst Instro, als samentrekking van ‘instrumental’ en ‘intro’ (lacht). Het is niet de enige titel waarvan we blij zijn dat we ‘m geschrapt hebben. De werktitels voor de plaat waren The Year Of The Dog en The Return Of The Dog.

Wat vinden jullie zelf de beste zin op deze plaat?

Vincent: In Carolife Daisy zit er wel een leuke zin: ‘Thank you for my letter / I might send it again’. Dat komt uit een brief die een maat van mij had gekregen van een vriendin die duidelijk niet al te goed Engels sprak (lacht).

Jakob Ampe: Zelf vind ik de eerste zin uit Pornographic Blue wel goed. ‘Got to the point / Where heartaches have joint / Our daily life / As man and wife’.

Vincent: Eigenlijk gaat die song over iemand die zich staat af te trekken in de wasbak. Vandaar de zin: ‘My love is in the sink’. Gepikt van Jethro Tull, trouwens.

Tot slot: wat verwachten jullie precies van deze plaat?

Lennert: Ik denk dat ik alle mensen die onze cd gaan kopen al ontmoet heb (lacht). Het is geen plaat voor gelegenheidsluisteraars.

Vincent: Ze valt tussen de mainstream en écht experimentele muziek. Onze single, Waiting For The Band, is as we speak precies twee keer gedraaid op Studio Brussel. En dan nog in het laatavondprogramma Volt.

Lennert: Maar naar verluidt zijn ze bij Radio 1 zéér happig om ‘m in high rotation te steken. (lacht)

‘ELF SHOT LAME WITCH’

Uit bij Germaniac / Bang.

THE GERMANS LIVE

13/3 Vooruit, met special guest Eugene Chadbourne.

Door Vincent Byloo