Vrijdag 17/10, 23.00 – NPO2. Benh Zeitlin, VS 2012
Soms hebben plaatsen en de mensen die er wonen een natuurramp nodig voordat ze het onderwerp van een film worden. Dat was zeker het geval bij de Amerikaanse indie Beasts of the Southern Wild, een onder lof én prijzen bedolven cajunsprookje over de relatie van een zesjarig meisje met haar vader en de inwoners van een anarchistische nederzetting in het New Orleans van na orkaan Katrina.
Debuterend regisseur Benh Zeitlin vertrok nochtans van Juicy and Delicious, een toneelstuk van Lucy Alibar dat zich oorspronkelijk in zuidelijk Georgia afspeelde.
De in New York geboren en getogen Zeitlin was zo aangegrepen door de post-Katrinataferelen dat hij het stuk naar een laaggelegen moerasgebied in Louisiana transponeerde. Op een eiland in een rivierarm van de Mississippi vond hij de ideale locatie voor de Bathtub of de Badkuip, een vochtige, smerige enclave waar mensen zich tussen de kippen en de varkens vastklampen aan wat ze door een grote storm dreigen te verliezen: hun land en hun thuis.
De spilfiguur is Hushpuppy (revelatie Quvenzhané Wallis), een Afro-Amerikaans meisje met krullend piekhaar dat kattenvoedsel eet en zich vooral bekommert om haar labiele, drankzuchtige en zwaar zieke vader (Dwight Henry). Ze is ervan overtuigd dat niet alleen haar afwezige moeder in codetaal tegen haar spreekt, maar ook de aurochs, mythische prehistorische creaturen die de aarde opnieuw willen innemen nu de ijskappen aan het smelten zijn. Wanneer een storm opsteekt en de door een dam afgeschermde vrijhaven onder water komt te staan, trekt de eigengereide Hushpuppy er met een gammel vlot op uit, op zoek naar oplossingen en haar moeder.
Een krap budget van 1,8 miljoen dollar, een rusteloos gehanteerde oude 16mm-camera, een decor vol afval plus een amateurcast en een stevige dosis verbeelding: voilà de elementen waarmee regisseur Zeitlin inventief omspringt in deze even ruwe als poëtische bayoufantasy. Een voorbeeld? De wilde kudde uitgestorven dieren uit Hushpuppy’s koortsige visioenen zijn gewoon vanuit kikkerperspectief gefilmde Vietnamese hangbuikzwijnen voorzien van een extra laag rafelige huid en grote latexhorens. Zeitlin als hofdichter van het nieuwe artisanale Hollywood? Deze verrassing van het filmjaar 2012 is in elk geval een vief geschilderde en door cajunfolk voortgedreven fabel over de mystieke band tussen mens en natuur en de liefde voor je roots die dreigt te verdwijnen.
(L.J.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
