A Ciambra

Ettore Scola, regisseur van de brutale zigeunerfilm Brutti, sporchi e cattivi (1976), heeft een erfgenaam gevonden in Jonas Carpignano. Maar waar Scola nog bijtende humor zag op de mestvaalt van de menselijke miserie, ziet Carpignano er in de opvolger van zijn debuutfilm Mediterranea (2015) vooral schrijnende armoede en een heel klein beetje menselijke warmte. Echo’s van het Italiaanse neorealisme weerklinken in zijn door echte zigeuners bevolkte drama over een marginale familie die overleeft van kleine diefstallen, maar het dromerige camerawerk en de vinnige montage actualiseren dit bedwelmende coming-of-ageverhaal en dirigeren het naar een hartverscheurende finale.