Shame: Grimmige prent over seksverslaving

Shame is een zeden(loos)drama over seks als drug en consumptieproduct, met seksjunkie Michael Fassbender in een glansrol. Regisseur Steve McQueen bevestigt hiermee al het goede van Hunger, zijn vorige film.

Net als in zijn debuut Hunger drijft Brits videokunstenaar Steve McQueen zijn fetisjacteur Michael Fassbender zowel psychologisch als fysiek tot het uiterste. Fassbender speelt de seksverslaafde kantoorklerk Brandon, die in zijn New Yorkse designflat zijn labiele jongere zusje (Carey Mulligan) op bezoek krijgt, maar weinig aandacht heeft voor haar emotionele stress aangezien hij de klok rond bezig is met porno kijken, hoeren neuken en rokken jagen.

Wat in handen van de meeste regisseurs een sensatiegeile ‘skin flick’ zou opleveren, wordt in McQueens ritualistische regie een grimmige trip door een pervers, (anti-)erotisch pretpark, waarin Fassbender charmeert, maar vooral degouteert als maniakale sexaholic. Dat McQueen eenzijdig op zijn seksjunkie focust en geen enkel grootstedelijk cliché schuwt, vormt hiergeen bezwaar. Tenslotte denkt een seksverslaafde ook maar één ding.

Bovendien pakt McQueen weer uit met enkele scènes – die in het restaurant waarin Brandons masker valt of die in de nachtclub waarin Mulligan New York, New York zingt – die nog dagen op je netvlies zullen nazinderen. Een zeden(loos)drama over seks als drug en consumptieproduct van een rasregisseur die zijn museale roots steeds meer loslaat en al het goede van Hunger met imponerend gemak bevestigt.

Dave Mestdach