Rogue One: A Star Wars Story valt mee. Diehardfans kunnen weer ademhalen. Gewone stervelingen waren daar nooit mee gestopt.
Een verhaal over hoe de plannen voor de Death Star werden gestolen? Echt? Wat staat ons nog te wachten? Een verhaal over hoe die plannen werden getekend? Over het ontwerp van de tafel waarop ze werden gemaakt? Over de kapster van prinses Leia? Over diegene die de helm van Darth Vader elke dag oppoetst?
Wat we weten over universa is dat ze steeds uitdijen. Maar geen enkel doet dat zo snel als dat van Star Wars. Sinds Disney vier miljard dollar betaalde voor Lucasfilm moet de galactische franchise dat bedrag zo snel mogelijk terugverdienen met zo veel mogelijk films. De kerstperiode wordt nu dus niet langer tweejaarlijks gekaapt door officiële episodes uit de sciencefictionreeks, ook de daartussenin liggende jaren moeten vanaf heden geld opbrengen voor The Empire – pardon, de studio.
De makkelijkste manier om daarvoor te zorgen, is gaatjes zoeken in het originele verhaal en die vullen met dingen waarvan je weet dat iedereen ze lust: een iconische slechterik met wapperende cape, een bijdehante droid, kibbelende rebellen en een portie Star Wars-nostalgie waar zelfs Jabba de Hutt een indigestie van zou krijgen.
Voor Rogue One situeert dat gaatje zich ergens tussen het einde van George Lucas’ prequelreeks en de allereerste film (episodes III en IV voor de episodetellers). Voor niet-ingewijden uit een galaxy far, far away: in Rogue One moet een groepje door Felicity Jones geleide rebellen de bouwplannen voor een groot kanon genaamd Death Star in handen zien te krijgen. Dat hen dat uiteindelijk ook lukt, is niet eens een spoiler want dat is al bekend sinds in 1977 Star Wars: A New Hope in de zalen kwam.
Rogue One is één langgerekte poging om fans zo vaak mogelijk aan die film te herinneren, en het is de niet geringe verdienste van regisseur Gareth Edwards (Monsters, Godzilla) dat hij er ondanks de verplichte cameo’s en knipogen toch in slaagt om enige spanning te krijgen in een wegwerpverhaal met wegwerppersonages. Het is ook aan zijn uitstekende gevoel voor belichting en mise-en-scène te danken dat Rogue One toch nog enige space opera-grandeur uitstraalt.
Al bij al een verdienstelijke poging tot popcornentertainment dus. Maar als er in de fans ook maar iets van de rebelse geest van hun geliefde Jedi’s zou schuilen, dan zouden ze opstaan en betere films voor hun geld eisen. May the force be with them!
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
ROGUE ONE: A STAR WARS STORY, van Gareth Edwards met Felicity Jones, Diego Luna en Alan Tudyk, loopt sinds 14/12 in de bioscoop.
Sam De Wilde
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier